به گزارش«اطلاعات آنلاین» نتایج تحقیقات پژوهشگران دانشکده پزشکی دانشگاه نیویورک بر روی برخی از بازماندگان ایست قلبی نشان می دهد که آن ها  مرگ شفافی را بعد از این که آگاهی‌شان را به‌ظاهر از دست داده بودند، تجربه کرده اند.

کمتر از ۱۰ درصد  از ۵۶۷ بیمار مطالعه‌شده پس از دریافت CPR در بیمارستان سلامت خود را برای ترخیص بازیافتند. چهار نفر از هر ۱۰ بیمار زنده مانده درجه‌ای از هشیاری را هنگام CPR به‌یاد می‌آورد که در اندازه‌گیری‌های استاندارد خود را نشان نداده بود.

نتایج این تحقیقات نشان می دهد که در40 درصد از این بیماران که از مغز آن‌ها نوار مغزی تهیه شد،فعالیت مغزی حتی یک ساعت پس از شروع CPR از حالت ایستا به حالت نرمال بازگشت.

بازماندگان ایست قلبی همواره گزارش آگاهی بالا و تجربیات واضح و شفافی از درک جداشدن از بدن، مشاهده وقایع بدون درد یا ناراحتی، و ارزیابی معنادار کنش‌ها و روابط خود را مطرح کرده اند.

براساس نتایج این پژوهش جدید مرگ با رویا، هذیان، توهم یا آگاهی ناشی از CPR متفاوت است.

براساس فرضیه این گروه از پژوهشگران مغز درحال مرگ سیستم‌های بازدارنده طبیعی را جدا می‌کند. این فرایند جدایی از بازدارنده‌ها می‌تواند دسترسی را به ابعاد جدید واقعیت باز کند. مثلا خاطراتی از کودکی تا مرگ و ارزیابی آن‌ها از منظر اخلاقی از این دست واقعیات است.

این اولین بار است که یک پژوهش در مقیاس بزرگ نشان می‌دهد که احیای الکتریکی مغز پس از شروع CPR منجر به یادآوری‌ها و تغییراتی در امواج مغز می‌شود که می‌توانیم آن را عناصر مشترک یک تجربه نزدیک به مرگ بدانیم.

این تجربیات می‌توانند نگاهی به ابعاد واقعی اما ناشناخته آگاهی انسان داشته باشند که پس از مرگ پوشیده می‌شود. همچنین می‌توان از این یافته‌ها به‌عنوان یک راهنما برای طراحی راه‌های جدید احیای قلب یا اجتناب از آسیب مغزی استفاده کرد.

پژوهشگران در مقاله خود جمع‌بندی کرده‌اند که پژوهش‌ها تا به امروز واقعیت یا معنای تجربیات بیماران و ادعاهای آن‌ها را در رابطه با مرگ تأیید یا رد نکرده‌اند. آن‌ها می‌گویند یادآوری تجربه مرگ نیازمند بررسی‌های تجربی بیشتر است. آن‌ها قصد دارند آزمایشاتی برای تعیین دقیق‌تر اجزای زیستی آگاهی بالینی و نظارت بر آثار روان‌شناختی پس از ایست قلبی پیدا کنند.