اعتماد آنلاين نوشت: سیدجمال ساداتیان، تهیه‌کننده سینما، درباره منع تبلیغات فیلم‌های سینمایی در رسانه ملی با بیان اینکه بعد از فیلم «متری شیش‌ونیم» فیلمی کار نکرده و در حال حاضر فیلم هم برای پخش در سینما‌ها ندارد، می‌گوید: ما کلاً برنامه توسعه فرهنگی در کشور نداریم. آنچه داریم فقط شعار‌هایی است که زمینه اجرایی ندارد و از واقعیت جامعه دور است. در چند سال گذشته سیاست‌های اجرایی تلویزیون تابع نظر مدیریت‌هایی بود که منصوب می‌شدند، از همین منظر در مقطعی که آقای لاریجانی مدیر صداوسیما بود، و از آنجا که حوزه فرهنگ، سینما و موسیقی را می‌شناخت- شاید به دلیل مقطعی که در وزارت ارشاد بوده این شناخت را پیدا کرده بود- نگاهش به حوزه موسیقی، تئاتر و به‌خصوص سینما خیلی تاثیرگذارتر از مدیرانی بود که بعد از ایشان آمدند. البته عملکرد آقای ضرغامی در زمان خودشان هم قابل قبول است.
رابطه تلویزیون با سینما صفر است
او ادامه می‌دهد: در دوره مدیریت این دو بزرگوار هم پخش فیلم‌های ایرانی از سیما خوب بود و هم تیزر‌های تبلیغاتی فیلم‌ها با کثرت پخش می‌شد. به همین دلیل تعاملی بین اهالی سینما و تلویزیون وجود داشت. متاسفانه در مدیریت بعد از این آقایان، به دلیل بد عمل کردن مدیران تلویزیون رابطه اهالی سینما با تلویزیون روزبه‌روز کمتر شد و تقریباً الان در نقطه نزدیک به صفر است.
در شعار قهرمان ملی، ولی در عمل دشمن تولیدات داخلی
ساداتیان می‌گوید: به این نکته هم باید اشاره کرد که ما در کشور از فقدان مدیریت فرهنگی رنج می‌بریم. بر فرض اگر قرار است از سینمای ملی حمایت کنیم، نقش ارگان‌های موثر مثل تلویزیون و شهرداری کجا باید خود را نشان دهد؟ صداوسیما به دلیل نقش فراگیرش در کل کشور باید با پخش تبلیغات رایگان فیلم‌های در حال اکران به رسالت ملی خود عمل کند. اگر معتقد به حمایت تولیدات داخلی هستیم، باید در عمل اعتقاد خود را نشان دهیم نه اینکه در شعار قهرمان ملی، ولی در عمل دشمن تولید داخلی باشیم.
نحوه پخش محصولات فرهنگی با محصولات صنعتی متفاوت است
این پخش‌کننده توضیح می‌دهد: نحوه پخش محصولات فرهنگی خیلی متفاوت است با محصولات صنعتی، صاحبان سرمایه‌های بزرگ به دلیل گردش مالی مکفی‌ای که دارند قدرت پرداخت هزینه‌های سنگین صداوسیما را دارند، ولی فیلم‌های سینمایی با این گردش مالی بسیار کم چگونه می‌توانند با محصولات صنعتی رقابت مالی کنند؟ هر وقت مسئولان تلویزیون مثل گذشته با پخش تیزر‌های مکفی تبلیغات از فیلم‌های در حال اکران حمایت کردند، می‌توان گفت مسئولان تلویزیون در جهت آشتی ملی قدم برداشته‌اند.
این سینمادار در ادامه می‌گوید: در حال حاضر شهرداری انواع و اقسام تبلیغات را بر در و دیوار شهر دارد، چقدر حاضر است برای کل فیلم‌های در حال اکران بیلبورد تبلیغاتی اختصاص دهد؟ همه می‌دانیم فیلم باید توسط رسانه‌های جمعی به مخاطب معرفی شود و در مرحله بعد انتخاب با مخاطب است، ولی ما شاهد هستیم صداوسیما و شهرداری بسیار گزینشی عمل می‌کنند. در نظر بگیرید با تمام سختی‌هایی که فیلمساز برای دریافت مجوز ساخت و نمایش در سینما تحمل می‌کند، برای گرفتن امکانات تبلیغات با راهی به‌شدت دشوارتر در صداوسیما و شهرداری مواجه است. فیلمساز و تهیه‌کننده مگر چقدر تحمل دارند که بتوانند این همه فشار‌های مختلف را بپذیرند؟
عملکرد غلط مسئولان صداوسیما فیلمسازان را به شبکه‌های خارجی هدایت می‌کند
به اعتقاد ساداتیان، همین امر باعث می‌شود فیلمساز برای نجات سرمایه‌اش به خاطر پخش تبلیغات فیلمش به شبکه‌های خارجی متوسل شود: وقتی همه در‌ها بسته است، تهیه‌کننده چاره‌ای جز این ندارد. عملاً این عملکرد غلط مسئولان صداوسیماست که همه تهیه‌کنندگان را به سمت شبکه‌های خارجی هدایت می‌کند. مطمئن باشید اگر مسئولان روی خوشی نشان دهند، مثل گذشته همه برای معرفی فیلم خود از ابزار داخلی استفاده می‌کنند.
او اضافه می‌کند: می‌خواهم بگویم این پازلی است که خود مسئولان درست کرده‌اند و شرایط را هر روز برای اهالی سینما غامض و پیچیده‌تر می‌کنند. نمونه‌اش مهاجرتی که این روز‌ها کشور شاهد آن است. خب، یک بار از خودمان پرسیده‌ایم چرا تمایل به مهاجرت در بین مردم بیشتر شده است؟ وقتی به لحاظ اجتماعی، سیاسی و اقتصادی مردم را در تنگنا قرار می‌دهیم طبیعی است که به مهاجرت فکر کنند.
مجهولات زیادی در سینما داریم که هر روز بیشتر می‌شود
ساداتیان در پایان می‌گوید: الآن تعدادی فیلم است که در صورت اکران شدن می‌توانند گیشه پررونقی داشته باشند، ولی به دلیل اینکه بعضی از عوامل آن فیلم‌ها در شبکه‌های اجتماعی فعال بوده‌اند و حرفی زده‌اند، جلوی نمایش آن فیلم‌ها را گرفته‌اند. زمانی که آن بازیگر در فیلم بازی می‌کرد قطعاً هیچ مشکلی نداشت، اما امروز از نظر شما آن بازیگر مشکل‌دار شده است، حالا چرا خسارت آن را باید مردم و تهیه‌کننده پرداخت کنند؟ به نظرم در حوزه سینما با مجهولات بی‌شماری دست‌وپنجه نرم می‌کنیم و هر روز هم به تعداد آن اضافه می‌شود.
