شهرآرا نوشت: متولدین دهه ۵۰ و ۶۰ قطعاً سریال «پرواز ۵۷» را خوب به خاطر دارند. این سریال اولین تجربه کارگردانی مهران مدیری بود و بسیاری از بازیگرانی که امروز به شهرت رسیده‌اند، اولین حضور خود را در عرصه تصویر با آن تجربه کردند.
فاطمه هاشمی یکی از هنرمندانی است که بیشتر با نقش‌آفرینی در مجموعه‌های کمدی و طنز شناخته می‌شود. او سال ۷۲ با مجموعه «پرواز ۵۷» برای اولین‌بار در قاب تلویزیون حاضر شد و در سال ۷۴ با حضور در «ساعت خوش» به شهرت رسید و پس از آن با سریال‌های «شب‌های برره» و «قهوه تلخ» بیشتر شناخته شد. این بازیگر این روزها پس از ۲ سال دوری از عرصه تصویر با «جوکر۲؛ طبقه۲۱» برای اولین‌بار پا به شبکه نمایش خانگی گذاشته است. به بهانه حضور این بازیگر در این مسابقه، روزنامه ایران گفت‌وگویی با این بازیگر انجام داده که در ادامه می‌خوانید.
«جوکر۲؛ طبقه۲۱» در فصل دوم میزبان بانوان هنرمند بوده و توانسته است تابوی حضور زنان در یک مسابقه این‌چنینی را بشکند. از نگاه شما ساخت این‌گونه آثار چه میزان می‌تواند در نگاه متولیان امر تأثیرگذار باشد؟
«جوکر۲؛ طبقه۲۱» پس از ساخت ۲ فصل توانست با حضور بانوان با محدودیت‌ها برخورد کند و اولین حرکت و تابوشکنی را درباره هنرمندان زن در عرصه تصویر داشته باشد. قطعاً تعدد ساخت این‌گونه برنامه‌ها در نگاه متولیان امر و همچنین بینندگان تغییر ایجاد می‌کند.
نکته دیگر اینکه اساساً ساخت چنین برنامه‌هایی چالش‌ها و ممنوعیت‌های زیادی پیش پای برنامه‌سازها قرار می‌دهد ولی پافشاری، حضور و دست نکشیدن از ساخت این‌گونه آثار و شفافیت‌سازی برای مدیران، قطعاً باعث تغییر نگاه می‌شود و دست هنرمند را برای خلق کمدی باز می‌گذارد.
مخاطب ایرانی شهره است به دیر خندیدن، «جوکر» در این چند فصل چقدر موفق به تحقق این امر شده است؟
خنداندن کار بسیار سختی است آن هم برای مخاطب ایرانی که این روزها با دنیایی پر از مشکلات اقتصادی، اجتماعی، بعضاً افسردگی و... دست و پنجه نرم می‌کند، اما فراموش نکنیم تماشای این‌گونه برنامه‌ها بی‌تأثیر نیست و مخاطب می‌تواند ساعاتی از آنچه پیرامونش رخ می‌دهد فاصله بگیرد و لبخند را روی لبانش بنشاند.
شما ۲ سال از حوزه تصویر فاصله گرفتید، چه انگیزه‌ای سبب شد به این مسابقه بپیوندید؟
حدوداً ۲ سالی می‌شود که به دلایل مختلف و شرایط نادرست، کار نکردم ولی با اصرار و مشورت چند نفر از دوستان و همکاران عزیزم از جمله سحر ولدبیگی و سوسن پرور مجاب شدم که باید دوباره از جایی شروع کنم چراکه با نشستن در خانه جز افسرده شدن و ناکام ماندن چیزی حاصل نمی‌شود، پس بلند شدم و تصمیم گرفتم در کاری که برای مدیران چالش داشت و حضور بانوان را قدرتمند می‌کرد، حضور یابم.
البته بعد از ۳۰ سال فعالیت در این عرصه، با مشکلات جلوی دوربین و سانسورهای آن آشنا بودم که حتی برخی از خنده‌های پشت دوربین نیز قابل پخش نبود، چه برسد به جلوی دوربین! حضور در این برنامه که زنان بازیگر پرقدرت و کمی تا اندازه‌ای بدون دغدغه وارد شدند، قابل احترام است. با تداوم ساخت این‌گونه آثار و تابوشکنی‌ها و تأثیرگذاری‌های بیشتر، انتظار داریم حرف بیشتری برای گفتن داشته باشیم و از حاشیه‌ها دور شویم.
اینکه هر کدام از بازیگران و شرکت‌کنندگان برای خنداندن دیگران از چه شیوه و راهکاری استفاده کنند از قبل هماهنگ شده است یا در لحظه و فی‌البداهه اتفاق می‌افتد؟
راهکار خنداندن دیگران در واقع ۹۰ درصد پیش‌بینی و نوشته شده و با فکر انجام می‌شود، اما نمی‌توان از خلاقیت دوستان نیز چشم‌پوشی کرد چراکه زمان‌هایی که مسابقه ضبط می‌شود و ما به اصطلاح کنار یکدیگر زندگی می‌کنیم، لحظات بامزه‌ای شکل می‌گیرد که دلنشین و خنده‌دار است.
چقدر با تیم نویسندگان برنامه برای تعریف خاطره و جوکرتایم و... تعامل داشتید و با آنها پیش می‌رفتید؟
حدود یک هفته‌ای با نویسندگان وقت گذاشتیم و از خاطرات و لحظات شیرین کاری و زندگی صحبت کردیم. همچنین به پیشنهادهای آنها فکر و سعی کردیم با هم به یک نتیجه دلپذیر برسیم. ناگفته نماند هیچ برنامه‌ای نمی‌تواند ساخته شود حتی با داشتن بامزه‌ترین بازیگران و قطعاً اتاق فکری وجود دارد تا خلاقیت و کار بازیگران هدایت شود.
برخی معتقدند کمدین‌ها و بازیگران آثار طنز به دلیل تجربیات‌شان در شرایط تولید فیلم و سریال‌های کمدی، در مسابقه «جوکر ۲؛ طبقه۲۱» هم توانایی بیشتری برای خنداندن دیگران و کنترل خندیدن خودشان داشته باشند، نظر شما چیست؟
با شما موافقم. این تأثیرگذاری در بازیگران طنز به دلیل سابقه کاری و شناخت، نوع دیالوگ، میمیک صورت و ظاهر و... خلق لحظات بامزه بیشتر اتفاق می‌افتد، ولی نباید از استعدادهای دیگر بازیگران غافل شد، همان‌طور که در این چند قسمت بازیگرانی بودند که با توانایی‌های خود نشان دادند چه قدرتی در خنداندن با حداقل دیالوگ و کمترین حرکت را دارند.
یکی از اتفاقات قابل توجه این برنامه بهره بردن از بازیگرانی است که شاید این روزها کمتر در این عرصه حضور دارند. اساساً چقدر این برنامه می‌تواند منجر به ظهور و بروز استعدادهای طنز کمتر مورد توجه قرار گرفته شود و به هنرمندان از یاد رفته فرصت درخشیدن بدهد؟
تجربه نشان داده ساخت برنامه‌ها و مسابقات این‌چنینی توانسته عرصه را برای حضور استعدادها و شناخت هنرمندان جدید فراهم کند؛ چه بازیگرانی که کم‌کارهستند و چه ورود بازیگران تازه‌کار و جوان. وقتی برنامه‌ای بر پایه طنز و موقعیت شکل می‌گیرد، قطعاً دیده شدن هنرمندانی که قبلاً در عرصه‌های دیگر فعالیت می‌کردند و اینجا به گونه دیگری درخشیدند، در یادها
خواهد ماند.
سخن پایانی...
آرزومندم دنیای هنر و تصویر چه در زمینه درام و چه برنامه‌های سرگرم‌کننده، بدون هیچ مشکل و حرف و حدیث‌های دلسردکننده و پیش پا افتاده، از شکوفایی، خلاقیت و آگاهی برخوردار باشد.
