مرتضی پدریان جامعه شناس و استاد دانشگاه در گفت وگو با «اطلاعات آنلاین»، ضمن هشدار درباره خطرات و آسیب های جدی کوچ احباری مردم از شهرهای جنوبی و غربی به مناطق مرکزی گفت: بر هم خوردن تعادل جمعیتی با کاهش بار جمعیت در مبدا و افزایش محسوس آن در مقاصد مهاجرت اولین زمینه های آسیب های جدید برای مبدا و مقصد است.
وی افزود: یکی دیگر از عوامل مهم در موضوع کوچ اجباری مردم، تغییر نسبت سنی جمعیت در مبدا و مقصد مهاجرت است، چرا که براساس مطالعات انجام شده بیشتر گروه های سنی میانسال و جوان اقدام به مهاجرت و تغییر محل زندگی دارند، به طور طبیعی در شهرها و استان های مبدا گروه‌های سنی کهنسال و کودک قادر به مهاجرت نیستند و این موضوع باعث می شود که در شهر مبدا نسبت سنی به نفع خردسالان و کهنسالان تغییر پیدا کند و در مقصد هم شاهد افزایش گروه های سنی میانسال و جوانان باشیم .
پدریان خاطرنشان کرد: براساس تجربه و مطالعات کارشناسی در حوزه جمعیت زمانی که بار سنی نوجوان و جوان و حتی میانسال در شهری افزایش پیدا کند، آسیب های اجتماعی هم به تبع آن رشد خواهد داشت، علاوه بر این از لحاظ فرهنگی هم گروهی که مهاجرت می‌کنند دارای خرده فرهنگ های متفاوت از مردم بومی مقصد هستند و این شرایط شکل گیری درگیری ها و برخوردهای فرهنگی در مقصد را در پی خواهد داشت.
این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه در شرایط کوچ اجباری مردم شاهد تقاضای بیشتر برای دریافت کالا، خدمات، اشتغال و مسکن، تردد و سایر پدیده های اجتماعی و اقتصادی خواهیم بود، افزود : تورم اقتصادی در مقصد مهاجرت به همین دلیل شدید تر است و علاوه بر این در متغیرهای دیگر هم شاهد تغییرات جدی خواهیم بود، متغیرهایی مانند افزایش نزاع ها بین مهاجران و افراد بومی یک منطقه که به دلیل پایین آمدن آستانه تحمل در اثر شرایط مهاجرت اتفاق می افتد.
وی عنوان کرد: در حوزه کنترل های اجتماعی هم با پدیده کنشگری مواجه خواهم بود به صورتی که در مهاجرت های اجباری انسان دچار یک نوع حالت خاص مانند از خود بیگانگی می شود و نتیجه آن آسیب های روحی و روانی مانند افسردگی ، انزوا طلبی، بی تفاوتی اجتماعی و بسیار موار دیگر است.
این استاد جامعه شناسی پدیده حاشیه نشینی را دارای ارتباط مستقیم با مهاجرت دانست و تصریح کرد: تغییرات زیست محیطی و به ویژه خشکسالی باعث شده که مهاجرت و حاشیه نشینی افزایش پیدا کند.
پدریان با اشاره به ضرورت مدیریت مهاجرت تاکید کرد: باید با برنامه ریزی مناسب پدیده مهاجرت های اجباری را به سمت و سویی سوق داد که میزان آسیب آن کمتر و بهره وری انسان های مهاجر افزایش پیدا کند، نظام برنامه ریزی باید به گونه ای عمل کند که مهاجرت ها با نظارت و کنترل همراه شود و امکانات رفاهی در این مناطق همچون مناطق مرکزی و برخوردار شده برای شهروندان ارایه شود.
وی گفت: نباید جلوی مهاجرت را گرفت اما باید مهاجرت ها را مدیریت و به سمت بهره وری پیش برد، چنانچه هم اکنون به فکر حل این مشکلات نباشیم در دهه آینده شرایط مناطق حاشیه نشین به مراتب بدتر از امروز می‌شود، برنامه ریزی شهری باید به گونه ای عمل کند که توزیع امکانات به طور عادلانه تری انجام و تفکیک پذیری و توسعه مناطق مرکزی نباید به فراموشی نقاط پیرامونی منجر شود.
