تیم ملی فوتبال کشورمان مقابل تیم درجه دو کره شمالی به یک پیروزی خفیف وکمرنگ وپر از انتقاد دست یافت.
در این دیدار مردیم تا بردیم.چیزی نمانده بود که بازنده باشیم.باور کنید که شانسی بردیم.اگر شانس نبود، این کره شمالی بود که برنده می شد.
یک نیمه خوب دیده شدیم، ۳گل هم بر اساس خلاقیت وتجربه مهدی طارمی که سازنده هر ۳ پاس گل بود به دروازه کره شمالی دوختیم ، اما فوتبال ۹۰دقیقه است.یک اخراجی درابتدای نیمه دوم باعث شد تا از تیم بودن تا حد پذیرش شکست دور شویم.شجاع اخراج شد تا ترس جانشین تیم شود.بعد از این اتفاق دیگر تیم نشدیم. این در حالی است که کوله باری از تجربه روی نیمکت تیم ملی 
جا خوش کرده اند.خیلی خوش شانس بودیم که نباختیم.در بازی بعدی‌روزدوشنبه مقابل قرقیزستان باید ابن مشکل و مساله یعنی اداره تیم و اتخاذ تصمیم صحیح در روزهای سخت بر طرف شود، چون جام جهانی محل اشتباه نیست. 
بازی باکره شمالی را بردیم وختم بخیر شد، اما مسیر حرکتی  تیم ملی همچنان ادامه دارد. بازیهای بعدی در راه است.اگر از خطری که از بیخ گوشمان گذشت بیدار نشویم. روزگار بر تیم ملی تنگ خواهد شد. چون از برد مقابل کره شمالی کسی شاد وراضی نشد.