به گزارش اطلاعات آنلاین، میل به اینکه چگونه درک می‌شویم، در غریزه انسان وجود داشته است. در حالی که سعی می‌کنیم خودمان را بفهمیم {پاسخ دادن به این سوال بی انتها که من کی هستم؟} اغلب از نظرات و افکار دیگران برای راهنمایی خود استفاده می‌کنیم.

اما این بازخورد فورا در دسترس نیست و ما سعی می‌کنیم در دنیای امروز با بررسی آنچه دیگران هنگام مشاهده پروفایل ما در شبکه‌های اجتماعی درک می‌کنند، تصور کنیم که چه چیزی ممکن است باشیم و چگونه باشیم.

نیاز به پذیرش اجتماعی و موقعیت در طول سالها توسط تکامل شکل گرفته است و در نتیجه انسان نیاز به تایید اجتماعی دارد که این روزها توسط شبکه‌های اجتماعی تقویت می‌شود.

تعقیب شبکه‌های اجتماعی در واقع راهی برای کنترل برداشت دیگران از خود ما است. اما برای دیگران خودخواهی می‌تواند ریشه در کمال گرایی داشته باشد. همچنین می‌تواند ناشی از احساس ناامنی در مورد احساس هویت، نحوه ظاهر ما در مقابل با دیگران یا حتی یک احساس انتقادی در مورد آنچه پست می‌کنیم و جایی که باید پیشرفت کنیم، باشد.

به گفته کارشناسان آگاهی بیشتری از نحوه مقایسه ما با دیگران به صورت آنلاین وجود دارد - به عبارت دیگر، آسان‌تر است که زندگی دیجیتالی خود را در مقابل زندگی دیگران نگه داریم، ببینیم چه چیزی را دوست داریم یا نداریم.

برای بسیاری، این بی ضرر است، اما برای برخی، می‌تواند به یک دغدغه مضر تبدیل شود.

شبکه‌های اجتماعی می‌توانند به‌عنوان یک واحد ذخیره‌سازی برای نسخه‌های قدیمی‌تر خود و هویت ما عمل کنند، بنابراین تأمل با قدردانی، نوستالژی یا تفکر می‌تواند یک فعالیت حمایتی و مفید باشد.

اما اگر خودخواهی، شما را بیش از حد در گذشته درگیر می‌کند، باید مراقب بود.

وقتی در اینستاگرام پست می‌گذاریم، با پاسخ‌هایی که دریافت می‌کنیم تأیید می‌شویم و دوپامین دریافت می‌کنیم. ما به آن ضربه نیاز داریم، ​​بنابراین مطمئناً به منبعی که قبلاً آن را تجربه کرده‌ایم برمی‌گردیم.

این طور نیست که ما به دیدن اینستاگرام خود معتاد شده‌ایم. ما به احساسی که در هنگام انجام این کار به ما دست می دهد معتاد هستیم.