ایلنا نوشت: غلامرضا ظریفیان، درباره تاکید پزشکیان مبنی بازگشت اساتید و دانشجویان اخراجی به دانشگاه‌ها و حل مشکلات مردم به جای ایجاد پرونده برای آنها و اینکه این صحبت‌ها چقدر می‌تواند در راستای وفاق ملی امیدبخش باشد، گفت: بدون شک، جامعه دانشگاهی ما، که بخش فعالی از جامعه است، در بسیاری از مواقع به شکل ناعادلانه‌ای مورد برخورد قرار می‌گیرد. این در حالی است که ما می‌دانیم این بخش از جامعه و کنشگری سیاسی آن، نقش مؤثری در انتخابات دارد. طبیعتاً اقداماتی که انجام شده، می‌تواند از برخوردهای نادرست با این جامعه فعال جلوگیری کند و امیدواری را در میان کسانی که انتقاد جدی به برخورد با هرگونه کنشگری سیاسی دارند، تقویت کند. همچنین، رفع موانع از سر راه این بخش، نیز سبب کمک به تقویت سرمایه اجتماعی و اعتماد به دولت و در نهایت منجر به وفاق ملی می‌شود.
وی در گفت‌وگویی در پاسخ به این سوال، با توجه به صدور احکام تعلیقی برای برخی دانشجویان و اساتید صادر شده و بازگشت آنان به دانشگاه، چه اقداماتی لازم است تا اساتید دانشگاه و دانشجویان فرصت بیشتری برای بیان انتقادات خود داشته باشند، گفت: دانشگاه به عنوان یک نهاد پرسشگر شناخته می‌شود. باید این پرسشگری را به رسمیت بشناسیم. دانشگاه‌ها همواره نقش مهمی در دفاع از حقوق جامعه داشته‌اند و در تاریخ کشور ما نیز همواره در مسائل اساسی و بنیادین فعال بوده‌اند. نقش دانشجو در جامعه‌سازی و کنشگری اجتماعی بسیار حائز اهمیت است. دانشجو باید بتواند در دانشگاه تمرین کند تا فردا که استاد یا مدیر شد، تنها با یک نگاه تک‌بعدی به مسائل ننگرد. این گفت‌وگو نشان‌دهنده اهمیت نقش دانشگاه در وفاق ملی و توسعه کشور است و ضرورت توجه به گشایش‌های سیاسی و اجتماعی را بیشتر نمایان می‌کند.
ظریفیان تصریح کرد: همواره دانشگاه به عنوان یکی از معتبرترین نهادهای مورد اعتماد جامعه در رصد آمارهای جهانی و داخلی شناخته می‌شود. بنابراین، زمانی که دانشگاه نسبت به یک مسئله حساسیت نشان داده و آن را نقد می‌کند، اهمیت آن دوچندان می‌شود. رهبری نیز سال‌هاست بر کرسی‌های آزاداندیشی تأکید دارند؛ چرا که اگر دانشگاه بر آزاداندیشی تکیه نکند، در کجا باید این اصل را مورد توجه قرار دهد؟
این فعال سیاسی افزود: بنابراین اگر دانشگاه بتواند نقش خود را در تولید دانش، توسعه ملی، توسعه علمی و همچنین در زمینه‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی به رسمیت بشناسد و به خوبی ایفا کند، می‌تواند به وفاق ملی کمک کرده و در رفع شکاف‌ها، مشکلات و ناکارآمدی‌ها مؤثر باشد. این سرمایه اجتماعی نباید به حاشیه رانده شود و باید اجازه داده شود که نقش ملی خود را که پیش از انقلاب و پس از آن ایفا کرده است، به خوبی انجام دهد.
ظریفیان در پاسخ به این سوال که علاوه بر ایجاد گشایش‌هایی در حوزه اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی، چه گشایش‌هایی در حوزه سیاسی لازم است، گفت: طبیعتاً اولویت اول ما مسائل اقتصادی است و تغییرات جدی در این زمینه نیازمند گسترش روابط منطقی و معقول با جهان است. برای این منظور، باید دیپلماسی فعالی داشته باشیم تا بتوانیم در بخش اقتصادی گشایش‌های جدی ایجاد کنیم. نسل جوان ما بسیار فعال بوده و خواسته‌هایش با ما متفاوت شده است. به همین دلیل، مسائل مربوط به فضای مجازی و فیلترینگ نیز از اولویت‌های مهمی هستند که باید به آنها توجه شود. در عین حال تقویت جامعه مدنی و احزاب، از دیگر اولویت‌هاست؛ هرچه جامعه مدنی تقویت شود، دولت هم می‌تواند بهتر به اهداف خود برسد.
این فعال سیاسی در پاسخ به این سوال که آیا می‌توانیم انتظار برای رفع حصر را به عنوان یکی از گشایش‌های سیاسی مدنظر داشته باشیم، گفت: موضوع حصر یک مسأله دیرینه سیاسی در کشور ماست و رفع آن می‌تواند نشانه‌ای از انعطاف و هم‌گرایی ملی باشد. این موضوع می‌تواند به کاهش فاصله‌های اجتماعی و افزایش اعتماد عمومی کمک کند و در نهایت به توسعه پایدار منجر شود.
