تبیان نوشت : «وای سرم رفت!» این واکنش بی برو برگرد پدر و مادر و اطرافیان بچه‌هایی است که یک لحظه هم ساکت نمی‌شوند و یک ریز صحبت می‌کنند و تازه خدانکند علاوه بر زیاد صحبت کردن تند هم حرف بزنند. اما واقعا چرا بعضی از کودکان زیاد صحبت می کنند؟ پاسخ این سوال را از امیرعلی حبیبی، گفتاردرمانگر و پژوهشگر مسائل شناختی پرسیدیم:

پرحرفی بچه‌ها می‌تواند علت‌های متعددی داشته باشد اما برای اینکه تشخیص درستی برای آن داشته باشیم باید دقت کنیم ببینیم این پرحرفی همراه با چیست. البته این تشخیص ابتدایی است اما خانواده می‌تواند بررسی کند و ببیند:

1- کودک درباره چه‌چیزی پرحرفی می‌کند

2- از لحاظ ساختار زبانی صحبت کردن او صحیح است یانه

3-  چه مقداری از این حرفها جدید است

4-  حرف ها همراه با توهم، ترس و یا نشانه یک آسیب است یا نه

5- در موقعیت های خاصی این پر حرفی بیشتر می‌شود یا به طور مداوم زیاد است

خانواده همیشه برای فرزندش نگران است و تا یک رفتار و کنش غیرعادی در او می‌بیند فکرش هزارجا می‌رود. اما او باید در رابطه با پرحرفی به شخصیت کودک خود هم نگاه کند. اینکه آیا او در کل شخصیت پرحرفی دارد یا این پرحرفی کمی عجیب به نظر می‌رسد.

از نظر حبیبی این پرحرفی اگر با سهل انگاری مواجه شود می‌تواند باعث موانع ارتباطی و بازخوردهای منفی خاصی شود و تاثیرات بدی روی روحیه کودک بگذارد.

خانواده در مواجهه با مشکلات و ضعف‌های فرزندش عموما دست و پایش را گم می‌کند و نمی‌داند باید چه عملکردی در مقابل با رفتارهای نگران‌کننده کودک داشته باشد برای همین باید دید در مواجهه با پرحرفی خانواده چه برخوردی را اتخاذ کرده است مثلا:

پرحرفی کودک سابقا همراه با تشویق و تنبیه بوده، واکنش های دریافت شده باعث تشدید این مسئله شده و آیا عاملی بوده که کم حرفی کودک را تنبیه کرده باشد؟ بنظر حبیبی همه این عوامل از سوی خانواده باعث شکل‌گیری روحیه او در صحبت کردن می‌شود.

مرحله آخر برای تشخیص چرایی پرحرفی در کودک مراجعه به پزشک است. در این مرحله ابتدا او را به متخصص اطفال و گفتار درمانگر و در صورت نیاز از طرف این دو متخصص به روانپزشک، متخصص مغز و اعصاب باید نشان داد تا مشکل او تشخیص داده شود.

برخی از موارد این پرحرفی می‌تواند نشان دهنده اختلال بیش فعالی، نقص توجه و یا اختلال اضطراب در کودک باشد که نیاز به پیگیری درست پزشکی و روانشناختی دارد. در صورتی که کودک دچار ضعف زبانی (به معنای نوع زبان یعنی مثلا فارسی و...) باشد هم این مسئله می‌تواند تشدید می‌شود. پس از تشخیص هم امکان دارد نیاز به مداخلات دارویی، گفتاردرمانی و... باشد که اصلا جای نگرانی نیست و یا اینکه این مسئله اصلا نیاز به توجه نداشته باشد به نوعی اخلاق کودک محسوب شود.