عبدالرضا فرجی راد در گفتگو با «اطلاعات آنلاین» گفت: دولت چهاردهم مسیری دشوار را برای اصلاح رابطه ایران با نظام بین الملل پیش روی خود می‌بیند و بنابراین مسعود پزشکیان باید در این موضوع جدیت داشته باشد و هر کاری که لازم است، در دستور کار خود قرار دهد تا در شرایطی که توافق ۱۰۰ درصدی محال است، به یک قراردادی با کشورهای صاحب جایگاه در دنیا برسد که بتواند وضعیت نابهنجار فعلی را حتی المقدور ترمیم کند.
این استاد ژئوپلیتیک و کارشناس مسائل بین‌الملل در ادامه گفت: البته ناگفته پیداست، نظام سیاسی ایران طوری تعریف شده است که دولت اختیار تام را در سیاست خارجی ندارد و برای اتخاد تصمیم‌های مهم نیاز به تشخیص نهادهای دیگر است. اما این دلیل نمی‌شود، پزشکیان از زیر بار مسئولیت شانه خالی کند. چرا که در همین شرایط، شاهد بودیم دولت روحانی قدم‌های مثبتی در راستای توافق با نظام بین الملل داشت و اگر تصمیم جنجالی دونالد ترامپ مبنی بر امضای برگه خروج آمریکا از برجام نبود، خیلی از مشکلاتی که جامعه را گرفتار کرده است، حل شده بود. تکرار می‌کنم، دولت مستقر می‌تواند با تکیه بر رویکرد کارشناسی و توجه به واقعیت‌های موجود و تشریح صریح و صحیح شرایط، نظام سیاسی را در راستای توافق با جهان همراه خود کند.
به گفته وی، بحران فعلی زمانی به نقطه پایان می رسد که کلِ سیستم تصمیم گیری در کشور -که در سطوح مختلف به شکلی فعال هستند- به این برداشت برسند که گره‌های که مناسبات اقتصادی، سیاسی و حتی اجتماعی را تحت تاثیر خود درآورده اند، به شرطی باز خواهند شد که بتوانیم در بازار جهانی اقتصاد حضوری جدی داشته باشیم که تحقق این مهم، چیزی جز کمرنگ شدن نزاع‌های بین المللی نیست.
سفیر اسبق ایران در کشورهای در نروژ و مجارستان تصریح کرد: مساله مهم دیگر این است که دولت باید با مردم صادق باشد و هرآنچه هست و نیست را با افکارعمومی در میان بگذارد. در واقع «مردم_ دولت» ترکیب مهمی به شمار می‌روند و اگر دولت جامعه را از فرصت‌ها و تهدیدها مطلع کند، دست آورد مهمش این خواهد بود که مطالبات از دولت مطالبه‌هایی منطبق بر واقعیت باشد که اگر به این امر توجه شود، نارضایتی غیرواقعی صورت نخواهد گرفت.
وی افزود:جامعه اکنون دولتی را در قدرت می‌بیند که به صداقت و شفاف سازی اعتقادی راسخ دارد؛به هرحال در خاطر مردم بسیاری از وعده‌های انجام نشده باقی مانده است.
فرجی راد گفت: مشاهدات این روزها موید این است که اگر اتفاق غیرمنتطره‌ای رخ ندهد و بازهم اگر دستگاه‌ها بنا را بر تعامل و همراهی با دولت بگذارند، می‌توان امید داشت، مشکلات حتی المقدور کمتر شده و به همان میزان رضایتمندی عمومی بیشتر شود.
