خبر آنلاین نوشت: مجتبی فردوسی پور سفیر سابق ایران در اردن درباره واکنش ایران به ترور شهید هنیه گفت: واکنش جمهوری اسلامی‌ایران حق مسلم و مشروعی است که بر پایه مواثیق پذیرفته‌شده بین‌المللی صورت می‌گیرد و هیچ موضوعی نمی‌تواند اراده قاطع دولت و ملت ایران را در خون‌خواهی مهمان عزیز و برخوردار از مصونیت دیپلماتیک بازدارد.

مهمترین محورهای گفت وگو با مجتبی فردوسی پور سفیر سابق ایران در اردن را می خوانید:

*هدف اساسی نتانیاهو از ورود به فاز ترور به عنوان مزیت نسبی رژیم برای جبران مافات جنگ، خود دلیل آشکاری از عدم پایبندی دولت اولترا یهود اسرائیل به روند آتش بس است. از سوی دیگر ترور دکتر اسماعیل هنیه به‌عنوان بالاترین رکن اقتدار سیاسی جنبش حماس و مسئول مستقیم روند مذاکراتی خود مفهوم حذف یک طرف روند مذاکراتی را تداعی می‌کند. همچنین طرح فریب و توطئه مجدل الشمس نیز ترفند دیگر رژیم برای فرار رو به جلو و مشروع جلوه دادن هجمه به لبنان به‌ویژه بیروت و ضاحیه بود. تمام این ترفندها پس از سفر نتانیاهو به واشنگتن و کسب مجوز ایالات متحده صورت گرفته است. 

*اردن به عنوان هم‌پیمان طرف اصلی منازعه یعنی محور آمریکایی صهیونیستی وامدار آنهاست و برای رفع شبهه و ابهام همکاری با محور مزبور در عملیات وعده صادق اول نیز، لازم دید در روند واکنش جمهوری‌اسلامی‌ایران در خون‌خواهی از ترور اسماعیل هنیه، شرایط ویژه خود را به تهران گوشزد کند.

*تکرار همسویی اردن با رژیم در واکنش احتمال ایران، خیل فلسطینیان مقیم این کشور را به تهدیدی جدی برای این کشور بدل می سازد.

*انتخاب یحیی سنوار به‌عنوان جانشین آقای هنیه به مفهوم دست برتر ایران در روند مذاکراتی و اقتدار مقاومت اسلامی فلسطین است.

*شرط ایران همچون عملیات «وعده صادق»، آتش‌بس فوری، عقب نشینی کامل از باریکه غزه، تبادل کامل اسرا و نهایتا بازگشایی گذرگاه‌های غزه بدون هیچ پیش شرط بوده‌است. لذا الان هم در خون‌خواهی از ترور اسماعیل هنیه استثناپذیر نخواهد بود. 

*بی‌تردید واکنش ایران به ترور اسماعیل هنیه برای دولت جدید و شخص وزیر خارجه منتخب تبعاتی را در بر خواهد داشت، لکن موضوع مهم در این میان نسبت میان تبعات برای دولت دکتر پزشکیان با برهم خوردن توازن و امنیت ملی ج. ا. ایران است، که با این وجود به‌دلیل لزوم اعاده توازن و بازدارندگی و صیانت از امنیت و حمیت ملی کفه واکنش ایران ارجحیت پیدا می‌کند. چرا که اساسا هرگونه اقدام دیپلماتیک وزیر امور خارجه نیز در چارچوب امنیت و حاکمیت ملی معنا و مفهوم می یابد و نه درغیر آن.