این عمارت فاخر در دو طبقه حدودا ۲۰۰ متری ، در زمینی به مساحت ۱۲۰۰ مترمربع بنا شده بود، جداره شمالی با پنجره های جناغی روشنایی عمارت را تامین می‌کرد در ضلع جنوبی خانه یک باغ با بیش از ۳۰ اصله درخت مثمر و غیر مثمر فضای سبز دلنشینی را ایجاد کرده بود در حیاط جنوبی یک حوض و استخر حدودا ۲۰ متری قرار داشت و دو عمارت سرایداری در بخش غربی عمارت بود.
مالک این خانه، سیدابوالقاسم موسویان، که به فکر حفاظت عمارت بودند، در اوایل دهه ۸۰ چندین مکاتبه با نهادها و سازمانهای مربوطه کردند و خواستار تبدیل این عمارت زیبا به مرکز گردشگری سنتی، خانه فرهنگ، تالار، مرکز اقامتی و … شدند اما این اتفاق هیچ گاه نیفتاد.
اما این خانه در طرح تفصیلی تهران به عنوان بنای ارزشمند لکه‌گذاری نشده بود و وزارت میراث، گردشگری و صنایع هم اصلا این خانه را شناسایی نکرده بود و عوامل شهرداری تهران بدون استعلام رسمی از این وزارتخانه، مجوز تخریب و نوسازی آن را صادر کرد و حالا قرار است در جای خالی این عمارت نفیس، یک برج تجاری مسکونی با چندین طبقه ساخته شود.
