جماران نوشت: در بخشی از خاطرات حسن روحانی که سایت رسمی رئیس جمهور پیشین کشورمان منتشر کرده، آمده است: من برای دومین بار پس از انتخابات به جلسهٔ سران قوا دعوت شدم. جلسهای که در حضور رهبری برگزار میشد. ساعت ۶ بعدازظهر به جلسه رفتم و بعد از آن با محمود احمدینژاد دچار مجادله شدم. محمود احمدینژاد در آخرین روزهای دولت پیشنهاد کرده بود که ۱۰ میلیارد دلار از صندوق توسعه ملی برای تأمین کالاهای اساسی برداشت شود. قبلاً هم رهبری این درخواست رئیسجمهور مستقر را به من منتقل کرده بود و من مخالفت کرده بودم.
صندوق توسعه ملی به نوعی در ادامه صندوق ذخیره ارزی کشور ناشی از پسانداز بخشی از درآمدهای فروش نفت بود که در دولت سیدمحمد خاتمی تأسیس شد تا درصدی از ارز حاصله از فروش نفت طبق پیشبینی لایحه بودجه ذخیره شود و البته در دولت دوم احمدینژاد صندوق توسعه ملی تشکیل شد که وظیفه این صندوق امور توسعهای کشور و کمک به بخش خصوصی بود اما احمدینژاد مانند خزانه و بانک مرکزی از این صندوق (توسعه ملی) هم برای مخارج دولت بهره میگرفت و از جمله از منابع این صندوق در پایان سال ۹۱ عیدانهای برای مردم در نظر گرفته بود. حالا هم میخواست با ادعای تأمین ذخائر کالاهای اساسی دولت را به من تحویل دهد. البته این مجوز میتوانست به دولت من هم امکان ریختوپاش بدهد، اساساً این نوع بذل و بخششها به ضرر اقتصاد کشور است.
در اینجا بود که آن مجادلهٔ سخت میان ما رخ داد و احمدینژاد گفت این برداشت به سود دولت من هم هست تا در اول کار با کمبود کالاهای اساسی مواجه نشود، اما من نمیخواستم این سود به بهای زیان به اقتصاد کشور به دست آید. البته قبلا حضور مقام رهبری مطرح کرده بودم که تصمیمات کلان که بار آن بر دوش دولت آینده خواهد بود در روزهای پایانی دولت دهم انجام نشود و ایشان هم آن را پذیرفتند و لذا عملاً باب اجازه آقای احمدینژاد از رهبری در این زمینه بسته شده بود.