حسین راغفر، اقتصاددان در گفتگو با «اطلاعات آنلاین» با اشاره به این که مطالبه اصلی جامعه از دولت چهاردهم رفع محدودیت‌های معیشتی است، اظهار داشت: در همه جوامع شاخص اول پیشرفت و توسعه این است که فضای اقتصادی توام با نظم باشد و در نتیجه، تورم کنترل شود. البته کنترل تورم الزاماتی چون رونق تولید، مهار کسری بودجه و ... دارد؛ بنابراین آقای پزشکیان و همکارانش باید در قدم اول در حوزه اقتصاد ورود کنند و حتی المقدور فضای نابسامان اقتصادی را سامان ببخشند.
عضو هیئت علمی دانشگاه الزهرا با انتقاد از وعده های تبلیغاتی برخی از نامزدها در رقابت های انتخاباتی گفت: رسم غلط این است که در زمان تبلیغات انتخاباتی وعده‌های بزرگی مبنی بر تزریق آرامش اقتصادی داده می‌شود و به همین دلیل در جامعه امیدی واهی شکل می گیرد. با عدم تحقق این وعده ها مردم دچار سرخوردگی می شوند. البته ویژگی مسعود پزشکیان این بود که نه تنها وعده‌ای نداد، بلکه با صراحت گفت، وعده رشد ۸ درصدی کاندیدای دیگر را، چون شرایط سیاسی_ اقتصادی کشور اجازه نمی‌دهد، عملا نمی‌تواند انجام دهد. پس با دولتی روبرو هستیم که تنها قولش به مردم «رویکرد کارشناسی» است تا این امید در بین مردم به وجود بیاید که اگر قیمت‌ها کم نشوند، حداقل مثل چند سال گذشته گرانی‌های سرسام آور نخواهیم داشت.
او تصریح کرد: رویکرد مهمی که می‌تواند در ترمیم فضای موجود در بخش‌های مختلف تاثیرگذار باشد، این است که ترکیب وزیران بر اساس صلاحیت و نگاه کارشناسی مشخص شود و اینطور نباشد که افراد بر اساس تعلق به جریان خاص سیاسی یا رابطه با برخی از چهره ها در کابینه حضور یابند. در این بحث هم وقتی پزشکیان برای چینش وزرای دولت اقدام به تشکیل کارگروه کرد و برای هر وزرات خانه گروهی مشخص فعالیت کرد، می‌توان این امید را داشت که دولت با حضور چهره‌هایی تصمیم سازی خواهد کرد و دنبال اجرای برنامه‌ها خواهد رفت که با تهدید و فرصت‌های حوزه مسئولیتی خود آشنایی کافی دارند که این در نهایت منجر به کارآمدی خواهد شد.
به گفته وی، بازکردن گره‌های اقتصادی مستلزم تغییر رویکرد در سیاست خارجی است و به همین دلیل تا زمانی که دستگاه سیاست خارجی دولت نتواند فضا را برای تعامل با دنیا فراهم کند، تیمِ اقتصادی برای اصلاح وضع موجود کار سختی در پیش دارد. بنابراین نه تنها فقط دولت، بلکه باید نظام سیاسی به این تشخیص برسد که نگاه خود را تغییر دهد. مثلا اینکه در دولت سیزدهم رایزنی‌های دیپلماتیک در کنار چین و روسیه، به کشور‌هایی نظیر ونزوئلا و پاکستان ختم می‌شد، واضح است که نمی‌توانست در راستای شکوفایی اقتصادی موثر باشد.
این کارشناس حوزه اقتصاد توضیح می‌دهد: اگر فرض را بر تداوم تحریم‌ها ببینیم که البته احتمالی محتمل است، ایران به قدری پتانسیل و دارایی دارد که بتوانیم در شرایط مواجهه با تحریم ها، حتی المقدور امورات خود را حل کنیم. یکی از راه حل‌ها این است که تولید «فراورده‌های نفتی» را جدی بگیریم تا از طریق صدور محصولات تولیدی به کشور‌های همسایه ارز به دست آمده از این طریق را در کنار جبران بخشی از کسری بودجه، به بخش تولید تزریق کنیم.
