مهر نوشت: چهارشنبه ۲۷ تیر ماه، مصادف با دهمین روز از ماه محرم الحرام و عاشورای حسینی در عراق است. میلیون‌ها نفر از عزاداران حسینی در روز عاشورا و سالروز شهادت امام حسین (ع) و اهل بیت و یارانش (علیهم السلام) در کربلا به سوگواری می‌پردازند و در هروله طویریج در روز عاشورا یکی از آیین‌های عزاداری مردم عراق است.
دسته طویریج، طولانی‌ترین دسته عزاداران حسینی بشمار می‌آید. این دسته هر ساله، بزرگترین مراسم عزای حسینی در جهان در روز عاشورا را برگزار می‌کند.
در روز عاشورا بعد از نماز ظهر و عصر عزاداران حسینی از منطقه قنطرة السلام واقع در بیست کیلومتری شرق کربلای معلی و از سمت شهر طویریج به سمت کربلا به حرکت در می آیند و خود را به بین الحرمین می‌رسانند.
عزاداران در طول مسیر به طور منظم و هروله کنان بر سر و سینه زده و این مراسم را با شور و اشتیاق برگزار می‌کنند.
این مراسم غالباً به‌صورت هروله انجام شده و عزاداران در مسیر ۲۰ کیلومتری شهر کوچک طویریج (منطقه موسوم به الهندیه) تا کربلا شعارهای «واحسینا، لبیک یا حسین و وا ویل علی العباس» سر می‌دهند.
ریشه مراسم موسوم به «رَکضَه طُوَیرِیج» به سال ۶۱ هجری قمری باز می‌گردد. زمانی که خبر واقعه کربلا، دیر به اهالی الهندیه (طویریج) رسید و آنان دوان‌دوان به قصد یاری سیدالشهدا (ع) به سمت کربلا رفتند اما به موقع نرسیدند.
از آن پس اهالی سوگوار این منطقه هرساله با غمی که عمقی ۱۴ قرنی دارد هروله‌کنان مسیر بین محل زندگی خود تا کربلا را می‌دوند.
اهالی طویریج این شکل عزاداری را در سال‌های بعد نیز ادامه دادند و به مرور از همه شهرهای عراق با آنها در دویدن تا کربلا همراه شدند تا جایی که بر مبنای اعلام منابع عراقی در سال‌های اخیر تعداد افراد حاضر در این مراسم به یک میلیون نفر هم رسیده است.
منابع عراقی این دسته عزاداری را بزرگترین دسته عزاداری اباعبدالله الحسین در کل جهان توصیف می‌کنند. نکته مهم دیگر اینکه این عزاداری از سوی رژیم بعثی صدام در سال ۱۹۹۱ پس از انتفاضه شعبانیه در عراق ممنوع شد، اما اهالی این منطقه با تاکید بر برگزاری آن بار دیگر دسته جات عزاداری را به خیابان‌ها فرستادند که با سرکوب شدید نظامیان صدامی مواجه شدند.
در آن سال بسیاری از عزاداران بازداشت و شمار دیگری نیز به شهادت رسیدند. در نهایت پس از سقوط رژیم جنایتکار بعثی در سال ۲۰۰۳ برگزاری این مراسم با همان شور و شوق همیشگی از سر گرفته شد.
