فرهیختگان نوشت: گزاره‌هایی که درباره «سازمان رای» حتی در روز انتخابات از سوی برخی اعضای ستاد بازنده انتخابات درشبکه‌های اجتماعی منتشر می‌شد به قدری دور از «واقعیت» و لطیفه است که انسان را به حیرت وا می‌دارد و شاید بهترین تعبیر درباره آن «عدد نفهمی» باشد. 

همان تعبیری که مرحوم ترکان به وزیرکار اسبق گفت. مثلا به اعضای ستادشان امید می‌دادند «رای روستاها به‌سمت جلیلی بازگشته است!» که البته چنین نشد. اما بر فرض اینکه این گزاره قرین به صحت بوده باشد، این افراد آیا نمی‌دانستند که جمعیت روستایی کسری از جمعیت طبقه متوسط برخی شهرهای بزرگ که پای صندوق آمدند هم نمی‌شود؟ مسائلی از این دست، مخاطبان عادی را هم متعجب می‌سازد، چه رسد به آنها که دستی بر آتش انتخابات و مساله «رای» دارند!

این دور شدن از واقعیت، البته معلول پدیده‌های تازه‌ای است که عرصه سیاست ایران را به‌شدت مبتذل کرده است. اگر اینستاگرام، در ماجرای بلوای ۱۴۰۱، توانسته بود واقعیت و منطق را در بخشی از مخاطبانی که با اخبار فیک مواجه می‌شدند و آن را می‌پذیرفتند، تعطیل کند، گزاره‌های طرح‌شده در یک شبکه اجتماعی خاص با برخی مذهبیون و طرفداران یک کاندیدا چنین کرد.