کامران نرجه:  کمتر از 10 روز به برگزاری انتخابات ریاست جمهوری باقی مانده ولی همچنان نامزدهای تصدی قوه مجریه راهبردهای اساسی خود را برای رفع مهمترین چالش های اقتصادی کشور تشریح نکرده اند.

اقتصاد ایران در سالهای اخیر با مشکلات بزرگی نظیر تحریم های تجاری، رکود تولید، بیکاری مفرط، تورم فزاینده، ناکارآمدی سیاست های پولی و بانکی، فساد سیستماتیک، فرار سرمایه ها، اُفت مداوم ارزش پول ملی، فرسودگی زیرساخت های صنعتی، بی ثباتی محیط کسب و کار و تشدید فاصله طبقاتی دست و پنجه نرم کرده است. اما آنچه اینک بیش از سایر مشکلات اقتصادی مسیر توسعه و آبادانی کشور را مسدود کرده، مجموعه  ای از ناترازی منابع در بخش های تأثیرگذار اقتصادی و اجتماعی است.

بحران عدم موازنه میان دارایی و مصارف در بخش های انرژی و تأمین آتیه، اَبَرچالش هایی هستند که چنانچه در برنامه رئیس جمهور آینده به آنها توجه نشود، بطور قطع سایر طرح های اجرایی دولت چهاردهم را عقیم و اَبتَر خواهد ساخت.

تغییرات اقلیمی و به تبع آن کاهش بارش های جوی در کنار رشد روزافزون مصرف آب در تمامی بخش های کشاورزی، صنعتی، خدماتی و خانگی بحران ناترازی آب را به اقتصاد ملی تحمیل کرده است.

در مورد سایر حامل های انرژی نظیر برق، گاز و بنزین نیز ضعف ساختارهای تولید در قیاس با رشد تقاضا موجب ناترازی میان منابع و مصارف شده است.

از این مهمتر، کاهش نرخ اشتغال نیروی بیمه پرداز در برابر رشد مستمری بگیران صندوق های بازنشستگی و تکالیف هزینه زای دولت  ها برای این صندوق ها که سبب مطالبات سنگین و زیان انباشته در نظام مالی آنها شده، ادامه حیات سیستم های تأمین آتیه در ایران را به خطر انداخته است.

نامزدهای ریاست جمهوری باید بطور دقیق تشریح کنند که با چه شیوه  ای می خواهند مشکل کمبود آب، برق، گاز و بنزین را برای مصارف روبه رشد بنگاه های تولیدی و سایر بخش های متقاضی کشور برطرف سازند؟ آیا دولت چهاردهم برنامه ای برای رفع نگرانی 7 میلیون مستمری بگیر و خانوده 50 میلیون نفره ارتزاق کننده از صندوق های بازنشستگی و پایان اضطراب ورشکستگی تنها منبع درآمدی آنها دارد؟