به گزارش اطلاعات آنلاین، رضا امیرخانی، نویسنده در دومین سالگرد ارتحال حجت‌الاسلام والمسلمین سید محمود دعایی در حسینیه جماران گفت: من نویسنده هستم، من یک نویسنده متواضع هستم و این سطح یک است. سطح دو آن است که مردم مرا به عنوان نویسنده متواضع می‌شناسند و می‌گویند فلانی نویسنده متواضعی است. در این سطح ممکن است من تلاش کنم تا دیگران درباره من اینگونه بگویند. سطح سوم این است که من رفتارهای متواضعانه را تقلید کنم. سطح چهارم همانی است که مرحوم دعایی در آن بازی می‌کرد؛ یعنی وقتی که من بتوانم با ویژگی تواضع خودم شوخی کنم و بتوانم خودم به خودم کنایه بزنم. کسی می‌تواند با خودش شوخی کند که در آن ویژگی نفر اول باشد و ترسی از قصاوت دیگران نداشته باشد. مرحوم دعایی می‌توانست با خودش شوخی کند و این چیزی است که در میان بسیاری از اهل قدرت نمی‌بینیم. 

وی سپس در بیان خاطره‌ای از مرحوم دعایی گفت: یک بار از آقای دعایی خواستیم زحمت عقد یک زوج جوان را بکشد. او قبول کرد و روز موعود به مراسم آمد و برای عروس و داماد هدیه‌ای هم آورد. کمی بعد از دفتر عقد و ازدواج با من تماس گرفتند و گفتند کسی که خطبه را خوانده، باید بنویسد که من این عقد را انجام دادم. من با خجالت با آقای دعایی تماس گرفتم و ماجرا را گفتم. آقای دعایی در جواب گفت آیا من باید در سربرگ روزنامه اطلاعات بنویسم که دو نفر را عقد کردم؟ این چه کسی بود که چنین خواسته‌ای دارد؟! و سپس گفت من حساب این دفتر را می‌رسم! (منظورش این بود که می‌روم به دفتر و همانجا موضوع عقد را می‌نویسم و امضا می‌کنم). من تصورم این بود که آقای دعایی عصبانی شده است و خیلی نگران بودم. روز بعد مرحوم دعایی با من تماس گرفت و گفت به دفتر رفتم و به حسابشان رسیدم و همانجا امضا کردم!