ایندیپندنت نوشت: دانشمندان در سنگاپور ارتشی از سوسک‌های سایبورگ را که از راه دور کنترل‌ می‌شدند در یک زمین بیابانی به راه انداختند تا این گروه را برای انجام ماموریت‌های جستجو و نجات در آینده آزمایش کنند.

تحقیقاتی نشان می‌دهد که حدود ۲۰ سوسک سایبورگ ماداگاسکار که کوله پشتی‌های کوچک رایانه‌ای داشته‌اند را می‌توان به گونه‌ای کنترل کرد تا به عنوان یک گروه در سراسر یک تپه شنی حرکت کنند.

این سوسک‌های سایبورگ، سوسک‌های زنده‌ای هستند که دارای فناوری هستند که دانشمندان می‌توانند از آنها برای کنترل آنها استفاده کنند.

محققان دانشگاه فناوری نانیانگ در سنگاپور می‌توانند دستورات را به سوسک‌ها منتقل کنند و به آن‌ها بگویند که کدام جهت بروند. این دستورات از طریق الکترودهایی کوله پشتی که در هر سمت اندام حسی حشرات قرار داده شده بود، به سوسک‌ها منتقل می‌شد. در حالی که دانشمندان می‌توانستند سوسک‌ها را به چپ یا راست حرکت دهند، خود سوسک‌ها نیز می‌توانستند مانند معمول راه خود بروند و موانع را دور بزنند.

محققان همچنین مواردی را ثبت کردند که در آن سوسک‌هایی که به طور تصادفی روی پشت خود غلتیده بودند، توسط دیگران مورد کمک قرار گرفتند.

در حالی که تاکنون دانشمندان به طور گسترده تبدیل حشرات به موجودات سایبورگ را انجام داده‌اند، نشان دادن رفتار گروهی چنین مواردی یک چالش بوده است.

محققان توضیح می‌دهند: این شکاف تحقیقاتی به دلیل دشواری در هماهنگی حرکات یک گروه سایبورگ تحت حضور تنوع فردی ذاتی حشرات در واکنش به کنترل ورودی است.

با پرداختن به این چالش‌ها، دانشمندان یک الگوریتم ناوبری گروهی جدید برای سوسک‌های سایبورگ ایجاد کردند. این مطالعه خاطرنشان کرد که در میان ۲۰ سوسک، یکی رهبر و بقیه پیروان بودند.

در حالی که رهبر موقعیت هدف را می‌داند، پیروان فقط موقعیت نسبی همراهان نزدیک به خود را می‌دانند. دانشمندان دریافتند که این همراهی چندین ویژگی «قابل توجه» را در حین حرکت در صحرا نشان می‌دهد. آنها دریافتند که این الگوریتم جدید درهم تنیدگی بین سوسک‌ها را کاهش می‌دهد.

محققان همچنین دریافتند که فعل و انفعالات بین سوسک‌های همراه می‌تواند به یک سایبورگ به دام افتاده کمک کند تا از یک موقعیت دشوار فرار کند. دانشمندان دریافتند سوسک‌های همراه نیز می‌توانند به یکدیگر در غلبه بر واژگونی کمک کنند.

محققان امیدوارند روزی بتوان از چنین دسته‌ای از حشرات سایبورگ در ماموریت‌های جستجو و نجات پس از بلایای طبیعی استفاده کرد.

آنها در این مطالعه نوشتند: این تحقیق به حوزه رباتیک گروهی کمک می‌کند و پتانسیل ادغام ارگانیسم‌های بیولوژیکی با رباتیک را برای ایجاد سیستم‌های خودمختار هوشمندتر با کاربردهایی در دنیای واقعی نشان می‌دهد.