انتخاب نوشت: سدسازی‌های طالبان و سیاست‌های آبی آن‌ها در مقابل ایران، تبدیل به چالشی سخت برای مناطق مرزی در سیستان و بلوچستان و خراسان شده است. طالبان حالا می خواهد سدی جدید در خاشرود نیمروز علم کند.
محمد درویش، فعال محیط زیست، درباره خطرات سد جدید طالبان برای ایران گفت: ظرفیت این سد ۶۰میلیون مترکعب است نه ۶ میلیون مترمکعبی که در اخبار مطرح شده بود. این سد در یکی از سرشاخه‌های حوضه آبخیز هیرمند است که به زابل و سیستان می رسد و هر سدی در مسیر آن ساخته شود برای ایران خطرآفرین است و شرایط خشکی را پایین دست افزایش می دهد.
وی افزود: دولت طالبان هم اعلام کرده که برنامه ساخت ۴۸ سد را دارد و نیمی از آن ها در حوضه آبخیز هیرمند هستند. ما همانطور که قبلا هم گفتم باید خود را برای شرایط سخت آماده کنیم و زمانیکه دولت طالبان با پذیرش بین المللی بودجه لازم را بدست آورد؛ اولویت‌اش این است که نگذارد یک قطره آب به ایران برسد. این مسئله را در سد هریرود هم شاهد بودیم و مشکلات جدی برای مشهد ایجاد کرد. سد سلما هم که ساخته هندی‌هاست مسئله ساز شده است.
وی در ادامه در رابطه با آینده رابطه آبی میان ایران و طالبان بیان کرد: آینده خوب نیست و ما نمی‌توانیم روی آبی که از افغانستان می‌آید حساب کنیم؛ مگر اینکه برای افغان‌ها رابطه با ایران جذابیت داشته باشد و به نظرشان برسد که اگر حق آبه ایران را بدهند مزایا دیگری می‌تواند برای آن ها متصور شود و باید به این سمت حرکت کنیم. با تنش دیگر کاری از پیش نمی‌رود که اگر از پیش می رفت آمریکا می توانست با افغان ها کنار بیاید.
درویش گفت: ما می توانیم به افغان‌ها برق و غذا دهیم و در مقابل از آن‌ها آب بگیریم و افغانستان را در حوزه انرژی وابسته به خودمان کنیم. در صورت بازگشایی مسیرهای آبی از افغانستان و احیا هامون، توان زیست پذیری سیستان افزایش می‌یابد و با افزایش گردشگری در آن منطقه تولید ثروت پایدار خواهیم داشت.
