ضمیمه خانواده امروز روزنامه اطلاعات نوشت: خواب کافی یکی از مهمترین فاکتورهای رشد و نمو کودکان است .خواب عامل مهمی در تکامل زبانی، جسمی، پیشرفت درسی و برقراری ارتباط با والدین و دوستان محسوب می‌شود و کاهش میزان خواب اثرات مخربی بر رفتار هیجانی و عملکرد ذهنی دارد.
فقدان خواب در کوتاه مدت اثرات موقتی منفی روی رفتار بر جا می‌گذارد، اما این محرومیت اگر بلندمدت و مزمن باشد، عوارض جدی در دوران تکاملی و نوجوانی به همراه دارد.
خواب کمتر از ۹ ساعت در کودکان ناکافی است .خواب کم در کودکان نوپا بین یک تا یک سال و نیم بیشترین تاثیر را روی لوب پیشانی که مرکز هیجان، رفتار و اراده در مغز است، می‌گذارد و منجر به کاهش حافظه، اضطراب و مسائل خلقی، ترس، کابوس شبانه و شبگردی در خواب خواهد شد.
همچنین فقدان خواب کافی سبب بی‌قراری، افزایش استرس، فراموشی، اختلال یادگیری، کاهش انگیزه، خودآزاری و حتی در مواقعی افزایش احتمال اقدام به خودکشی نیز می‌شود.
در مقابل کودکانی که خواب کافی دارند خلاق‌تر، متمرکزتر با توانایی بیشتر در حل مسئله هستند. کودکان چهار تا ۱۲ ماه ۱۲ تا ۱۶ ساعت، یک تا ۲ سال ۱۰ تا ۱۴ ساعت، سه تا پنج سال ۹ تا ۱۳ ساعت و از آغاز سن مدرسه هشت تا ۱۰ ساعت نیاز به خواب شبانه دارند.
بهره‌مندی از آغوش گرم خانواده تأثیر بسیاری برجنبه‌های سلامت کودک از جمله خواب خواهد داشت.
وجود ابزارهای الکترونیکی در محل خواب کودک و تعارضات خانوادگی از مهمترین مواردی هستند که منجر به کاهش کیفیت خواب در کودکان خواهد شد. بر اساس مطالعات، کنترل استفاده از ابزار الکترونیکی در کودکان زمانی میسر می‌شود که والدین نیز خود این مسئله را رعایت کنند. همچنین وجود آرامش در خانواده از بروز اختلالات خواب جلوگیری خواهد کرد.
