عصرایران نوشت: موبایل قاپی و جيب بری از جمله جرائم بسیار شایع در شهرهای بزرگ کشور است که احساس ناامني را در جامعه ترويج داده و سبب تزلزل امنيت اجتماعي و موجب بحران روحي و دلسردي عامه مردم نسبت به امنيت خود و محيط پيراموني که در آن حشر و نشر مي کنند مي شود. 

 

سرقت گوشی تلفن همراه امروزه به یکی از جرائم شایع در بسیاری از جوامع در حال توسعه تبدیل شده است؛ اگر چه در محاورات عمومی از این جرم به عنوان «موبایل‌قاپی» یاد می‌شود، اما قاپ‌زنی تنها یکی از چهار روش مورد استفاده‌ی سارقان گوشی است و شیوه‌های مجرمانه‌ی دیگری مانند جیب‌بری، زورگیری و سرقت مسلحانه نیز کم و بیش شیوع دارد. در عین حال حدود 70 تا 80 درصد سرقت‌ها به دو روش قاپ‌زنی و جیب‌بری صورت می‌گیرد.

 

سرقت گوشی تلفن همراه از سوی پلیس مورد تعقیب و پیگیری قرار گرفته و بسیاری از باندهای مرتکب این جرم توسط پلیس منهدم شده‌اند. همچنین، مال‌خران نیز در این جرم دخالت دارند و گوشی‌های مسروقه را به خارج از کشور منتقل کرده و با قیمت بیشتری می‌فروشند.

 

عوامل مختلفی نظیر وضعیت اقتصادی، افزایش قیمت‌ها، تجارت قطعه‌فروشی و سهولت در انجام جرم سرقت گوشی تلفن همراه را تسهیل کرده و آن را به یکی از جرائم شایع تبدیل کرده‌اند. عامل مهم دیگری نیز نقش می‌بازد که غفلت صاحبان گوشی از رعایت نکات ایمنی لازم برای حفظ و نگهداری از گوشی‌ها می‌باشد.

 

قوانین مرتبط با سرقت گوشی تلفن همراه شامل مجازات‌های حدّی و تعزیری است. این مجازات‌ها به ویژه بر اساس شرایط و نحوه انجام جرم متفاوت می‌شود. مترتکبان سرقت موبایل با استفاده از زورگیری، مسلح شدن یا قاپیدن گوشی تلفن همراه را مرتکب جرم تعزیری می‌شوند.

 

در نهایت، این نوع جرائم علاوه بر آثار جسمی، تأثیرات ذهنی و روانی قربانیان و جامعه به طور کلی دارد و نیاز به توجه و تدابیر جدی از سوی قانونگذاران و افراد جامعه دارد.

 

عوامل تاثيرگذار بر وقوع سرقت ها: 

 

الف) فقر، تورم، بیکاری و نابرابری در توزیع فرصت‌ها در جامعه.

 

ب) اعتیاد به جرم و انحرافات اجتماعی ناشی از آن.

 

ج) نابرابری توزیع ثروت و امکانات در جامعه.

د) افزایش بی‌رویه روان‌گردان‌ها و مصرف مواد مخدر صنعتی.

 

ه) کاهش اهمیت امر به معروف و نهی از منکر در جامعه.

 

و) افزایش جمعیت و مهاجرت بی‌رویه به شهرها.

 

برای پیشگیری از سرقت گوشی تلفن همراه، باید به توصیه‌های پلیس در این مورد توجه کرد. 

 

توجه به تنه زدن‌ها و رفتارهای مشکوک در مکان‌های عمومی.

 

استفاده از هندزفری در مکالمات در مکان‌های عمومی.

 

اجتناب از نگه داشتن گوشی به نمایانی در مکان‌های عمومی.

 

عدم اعتماد به افراد ناشناسی که تلاش می‌کنند گوشی شما را به بهانه تماس ضروری بگیرند.

 

هوشیاری در مکان‌های خلوت و شب‌هنگام.

 

نصب و استفاده از اپلیکیشن‌های ردیابی بر روی گوشی.

 

رعایت نکات امنیتی در خودروهای شخصی .

 

استفاده از کیف‌های مناسب برای نگهداری گوشی تلفن همراه.

 

اجتناب از خرید گوشی تلفن همراه از منابع غیرمجاز مثل دستفروشان یا سایت‌های خرید و فروش نامعتبر در اینترنت.

 

استفاده از گوشی‌های ارزان قیمت یا فاقد کارایی به عنوان گوشی جایگزین برای سرقت‌گیران در مواقع پرخطر.

 

عدم رها کردن گوشی تلفن همراه بر روی میزها و پیشخوان‌های بانک‌ها و مکان‌های عمومی.

 

عدم تحویل گوشی‌های گران‌قیمت به کودکان و نوجوانان.

 

بالا بردن شیشه خودرو هنگام استفاده از موبایل در آن.

 

عدم اکتفا به رجیستری تلفن همراه و توجه به جزئیات پس از سرقت.

 

اجتناب از درگیری فیزیکی با سرقت‌گیران در صورت تهدید با سلاح.

 

پرهیز از تحریک سرقت‌گیران در خودروهای آنها.

 

توجه به مشخصات ظاهری خودروها و سرقت‌گیران به منظور ثبت گزارش.

 

تلاش برای به یاد داشتن شماره پلاک خودروها در صورت پیاده شدن.

 

دقت و توجه به وجود دوربین‌ها در مسیر و عدم عجله برای پیاده شدن از خودروهای سرقت‌گیران.

 

در پایان می‌شود به کارهایی که بعد از سرقت باید انجام داد اشاره کرد. خیلی از مردم با این موارد آشنا نیستند. 

 

مسدود کردن سیم‌کارت تلفن همراه.

 

ردیابی گوشی از طریق نرم‌افزارهای مورد نظر که از قبل باید فعال باشند.

 

طرح شکایت در مراجع قضایی.

 

دریافت برگه استعلام از مرجع قضایی و تحویل آن به رابطان حقوقی اپراتور مخابراتی به منظور شناسایی فردی که از سیم‌کارت جدید در گوشی مسروقه استفاده می‌کند.

 

این توصیه‌ها به منظور کاهش خطر سرقت گوشی تلفن همراه و پیگیری موارد پس از وقوع سرقت ارائه شده‌اند.