ورزش سه نوشت: همانطور که تصور می کردیم روز ورود کریستیانو رونالدو به ایران چندان شیرین و خوشایند نبود و اتفاقاتی دیدیم که چندان علاقه ای به رخ دادنش نداشتیم. شکسته شدن در هتل یا دشواری های کاروان النصر برای ورود به آسانسور حقیقتا برای ما که قابل پیش بینی بود و شاید بسیاری خوشحالند که اتفاقاتی بدتر از این نیز رخ نداده است. البته هنوز ساعات زیادی تا پایان اقامت کاروان النصر و در واقع کریستیانو رونالدو در ایران باقی مانده و هنوز نیز این نگرانی وجود دارد که در نشست خبری یا زمان برگزاری بازی، اتفاقاتی رخ بدهد که با خودمان بگوییم کاش اصلا قرعه کشی لیگ قهرمانان آسیا به این منوال پیش نمی رفت.
البته واکنش های عجیب و بعضا اغراق آمیز از سوی هواداران شاید اتفاق عجیبی در دنیا هم نیست و بارها شاهد ابراز احساسات تند و شدید طرفداران در تمام جهان به بازیکنان، هنرمندان و در مجموع افراد سرشناس و مشهور بوده ایم. البته قطعا دقایق ورود رونالدو و کاروان النصر به فرودگاه، مسیر منتهی به هتل و از همه مهم تر لحظه ورود به اتاق بایستی با مدیریت بهتری انجام می شد و صحنه های عجیبی که رقم خورده، البته برای مخاطبان خارجی عجیب است و شاید خیلی از ما منتظر اتفاقات بدتری هم بودیم.
این بخش از ماجرا به کنار، واکنش مدیریت پرسپولیس در این میان بسیار غیرحرفه ای و در واقع غیرقابل باور است. انگار کسی در این باشگاه متوجه نشده کاروانی که قرار است امروز در غرب تهران مستقر و فردا در ورزشگاه آزادی در میدان حاضر شود، رقیب پرسپولیس در لیگ قهرمانان است و هیچ منطقی مبنی بر استقبالی به این شکل و اهدای کادو و فرش و مواردی از این دست وجود ندارد. در حقیقت اگر به عنوان مثال کریستیانو رونالدو یک بار برای یک سفر توریستی، تبلیغاتی و از این دست راهی تهران یا هر نقطه ای از ایران می شد، حتی عجیب نبود که وزیر ورزش نیز برای استقبال از این فوق ستاره بزرگ راهی فرودگاه شده و هدیه ای نیز به عنوان یادگاری به رونالدو یا هر شخص دیگری اهدا می کرد.
اما زمانی که یک ورزشکار به عنوان رقیب وارد یک کشور می شود، در هر سطح و منزلتی نیز که باشد رقیب شماست و باید شرایط برابر مسابقه و رقابت حفظ شود. این رفتار از همین حالا شان و آبروی پرسپولیس برای حضور در بازی فردا را از بین برده و ساده تر اینکه آنها را دست پایین قرار داده است. تلاش کمدی مدیران و اعضای رسمی باشگاه پرسپولیس برای قرار گرفتن در یک قاب مشترک با کریستیانو رونالدو، شان و شخصیت این تیم پرطرفدار به عنوان میزبان یک مسابقه ورزشی را پایین می آورد و چه حیف که در این باشگاه به این بزرگی با این منابع انسانی عظیم و گسترده، کسی وجود ندارد که این مسائل ساده و پیش پا افتاده را متذکر شود.
در واقع رخ دادن یک اشتباه از سوی یک هوادار هم برای ما و حتی طرف مقابل مانند رونالدو قابل درک و هضم بوده و تجربیاتی از این دست بارها برای افرادی در چنین سطح رخ داده است. اما اینکه یک جایگاه حقوقی مهم در سطح کلان ورزش یک مملکت از موقعیت و پست خود آگاه نبوده و دست به چنین اشتباه بزرگی می زند، به هیچ عنوان مقابل توجیه نیست. در واقع به نظر برخی از ارکان رسمی و مهم در ورزش نسبت به جایگاه و موقعیت شان توجیه نبوده و گاهی خود را با یک هوادار ساده اشتباه می گیرند.
هنوز فراموش نکرده ایم که در جام جهانی 1998 و وقتی قصد داشتیم بابت پیام یورگن کلینزمن به خاطر زلزله رودبار تشکر کنیم، قبل از یک مسابقه ورزشی بدترین زمان ممکن را انتخاب کرده و یک وانت به او کادو دادیم. تصمیماتی که با ذات رقابتی و مبارزه ای ورزش به طور کامل در منافات است و احتمالا بیشتر از آنکه باعث خوشحالی یا رضایت امثال کلینزمن یا کریستیانو رونالدو شود، موجبات خنده و تعجب آنها را به همراه خواهد داشت.
