جمهوری اسلامی نوشت: از پیامبر گرامی اسلام حدیثی نقل شده که آن حضرت فرموده‌اند: خدای متعال، رزق و روزی فقرا و محرومین را در اموال اغنیا قرار داده و به همین جهت اگر آنها گرسنه و فاقد امکانات زندگی بمانند، مقصر چنین وضعیتی، ثروتمندان هستند «ان الله جعل ارزاق الفقراء فی اموال الاغنیاء فان جاعوا و عروا فبذنب الاغنیاء».

در آستانه سالروز رحلت پیامبر خدا خوبست با این کلام بلند آن حضرت با توجه به شرایط دشواری که در کشورمان برای جمع قابل توجهی از مردم وجود دارد مانوس شویم و در پرتو برکات وجود مبارک خاتم‌الانبیاء صلوات‌الله و سلامه علیه نکاتی را به حکمرانانمان که به نام اسلام بر این جامعه حکم می‌رانند گوشزد نمائیم.

1- منظور از وجود «رزق فقرا در اموال اغنیا» اینست که عده‌ای در اثر بی‌ضابطه بودن روش اقتصادی جامعه، بگونه‌ای مشغول جمع‌آوری اموال می‌شوند که حق دیگران را نیز به اموال خود اضافه می‌کنند. به عبارت روشن‌تر، به دلیل فقدان عدالت اقتصادی در جامعه، عده‌ای ثروتمند و عده‌ای فقیر می‌شوند. راه چاره اینست که در ضوابط حاکم بر فعالیت‌های اقتصادی تجدید نظر شود تا راه برای جاری شدن عدالت هموار گردد.

2- گناه اغنیا که در کلام پیامبر اکرم آمده، اینست که از فقدان عدالت اقتصادی سوء‌استفاده می‌کنند و با فرصت ‌طلبی به چپاول اموال مردم با صورت ‌سازی‌های بظاهر ضابطه‌مند می‌پردازند. فقدان ضوابط منطبق بر عدالت، راه را برای این افراد هموار می‌کند و آنها به پر کردن جیب‌های خود به قیمت خالی شدن جیب‌های دیگران مشغول می‌شوند. با متداول شدن چنین روشی است که «روزی» عده‌ای از مردم در اختیار افراد معدودی قرار می‌گیرد و فاصله طبقاتی به وجود می‌آید.

3- تقسیم عادلانه ثروت جامعه که یکی از اصول عدالت اقتصادی است، به این معنا نیست که متصدیان امور، اموال را جمع‌آوری و سپس میان مردم تقسیم کنند. آنها باید زیرساخت‌هائی را در جامعه به وجود بیاورند که هیچکس نتواند حق دیگری را ضایع کند و جیب خود را با اموال این و آن پر نماید. اگر چنین زیرساختی وجود داشته باشد، قطعاً افراد می‌توانند به میزان تلاش خود به ثروت برسند و همین روش مانع پیدایش فاصله طبقاتی شود.

4- آنچه پیامبر خدا در این حدیث درباره اغنیا فرموده، سفارش و توصیه فقرا و محرومین به اغنیا نیست بلکه دستورالعملی است از جنس حکم حکومتی که اغنیا باید با توجه به آن دست از روش غیرعادلانه خود در جمع‌آوری اموال بردارند و زمینه را برای سایر مردم جهت دست‌یابی به زندگی عادی و برخورداری از موهبت‌های الهی در بخش رفاه مادی فراهم سازند. استفاده از کلمه گناه (ذنب) که به اغنیا نسبت داده شده، به این معناست که آنها به روش نامشروع متوسل شده‌اند و باید از آن پرهیز نمایند و با شیوه‌ای صحیح و ضابطه‌مند به کسب و کار مشغول شوند.

5- پیامبران، بزرگ‌ترین حامیان محرومین هستند و قرآن کریم با آیه «لَقَد ارسَلنا رُسُلَنا بِالبَیِّناتِ وَاَنزَلنا مَعَهُمُ الکِتابَ وَالمیزانَ لِیَقومَ النَّاسُ بِالقِسط...» همین رسالت را برای آنان در نظر گرفته است. اینکه پیامبران با هدف کمک کردن به عموم مردم (ناس) برای برقرار ساختن قسط و عدل مبعوث شده‌اند به این معناست که اگر در جامعه‌ای، قسط و عدل حاکم نباشد، چنان جامعه‌ای را نمی‌توان دینی نامید حتی اگر نام و عنوان جمهوری اسلامی بر آن گذاشته باشند.

6- علت اینکه در جامعه ما که نام و عنوان نظام جمهوری اسلامی را دارد میلیون‌ها خانواده محروم وجود دارند و فاصله طبقاتی بیداد می‌کند اینست که مسئولان نظام تصور می‌کنند با توصیه و شعار می‌توانند عدالت را برقرار کنند!

آنها متاسفانه هنوز به این نکته توجه نکرده‌اند که توصیه و شعار و رهنمود دادن مربوط به دوران کنار بودن از حاکمیت است. وقتی حکومت و قدرت در دست اهل دین است، کسی به شعار آنها اعتنا نمی‌کند بلکه همه در انتظار عمل هستند.

بنابراین، مسئولان نظام اگر می‌خواهند به راه پیامبر خدا بروند، یا باید به دستورالعمل آن حضرت در تحقق عدالت عمل کنند و یا حاکمیت خود را به خدا و دین و پیامبر خدا نسبت ندهند. اینست تکریم واقعی پیامبر در سالروز رحلت آن حضرت.