اواسط تابستان سال ۱۴۰۲، مأموران پلیس تهران در حال دستگیری یک مرد تحت تعقیب بودند که متوجه شدند متهم داخل یک رستوران واقع در منطقه لواسان حضور دارد؛ بدین ترتیب تیم پلیسی راهی محل مورد نظر شدند، اما صاحب رستوران در جریان عملیات دستگیری با تلف کردن وقت مأموران، متهم را فراری داد.
خیلی زود مأموران پلیس صاحب رستوران را با دستور قضایی بازداشت و برای روشن شدن زوایای پنهان پرونده به دادسرای لواسانات منتقل کردند؛ متهم نیز در جریان جلسات بازپرسی به جرم خود مبنی بر فراری دادن فرد تحت تعقیب از دست مأموران پلیس در رستوران خود اعتراف و عنوان کرد، بخاطر ارتباط دوستانه این اقدام مجرمانه را انجام داده است.
پس از پایان تحقیقات مقدماتی، قرار جلب و کیفرخواست متهم به اتهام فراری دادن فرد تحت تعقیب از دست مأموران پلیس، از سوی دادسرای لواسانات صادر شد و متهم پای میز محاکمه در شعبه ۱۰۲ دادگاه کیفری دو شهرستان لواسان بهریاست قاضی میثم حسینپور، ایستاد.
در ابتدای جلسه رسیدگی، متهم در جایگاه حاضر و اتهام به وی تفهیم شد؛ متهم در روند رسیدگی جلسه دادگاه به جرم خود اعتراف و پس از اظهار پشیمانی از قاضی طلب عفو و بخشش کردند.
سیر مراحل قانونی پرونده ادامه داشت تا اینکه رأی پرونده مذکور توسط قاضی میثم حسینپور صادر شد؛ متهم با توجه به نداشتن سابقه کیفری و ابراز ندامت بهجای (۸ ماه حبس) با حکم مجازات جایگزین حبس دادگاه، محکوم شد تا ۸ هفته متوالی ۸ کارتنخواب که در گرمخانه و مددسراهای شهرستان لواسان سکونت دارند را با خودرو به رستوران خود آورده و به آنها غذای رایگان بدهد.
