به گزارش «اطلاعات آنلاین»، آنچه مالک متمول باشگاه تراکتور انتظارش را نداشت اتفاق افتاد. سیل تماشاگران خشمگین با سر دادن شعار «حیا کن، رها کن» از ورزشگاه یادگار امام تبریز خارج می‌شدند. آن‌ها که با آن حجم از ریخت و پاش در فصل نقل و انتقالات لیگ برتر بیست و سوم قهرمانی را همچون تمام این سال‌ها به مثابه خواب و رویا می‌دیدند اینبار بعد از شکست شان برابر مس رفسنجان و از دست رفتن جام حذفی طاقت خود را طاق شده دیده و به جای حمله به مربیان و بازیکنان، یکراست سراغ نفر اول باشگاه رفتند؛ محمدرضا زنوزی.
زنوزی مالک سایه نشین تراکتور در تمام این سال‌ها به رغم ناکامی‌های سریالی تیمش، اما همواره از از گزند انتقادات در امان بود و محبوبیتی نسبی بین تماشاگران تراکتور داشت. آن‌ها زنوزی را به دلیل هزینه‌های هنگفتی که برای تیم محبوب شان می‌کرد دوست داشتند، اما رفته رفته دیگر همگان متوجه شدند که مشکل بزرگ تیم ریشه دار و محبوب آذربایجان شرقی با پول‌های زنوزی و مربیان رنگارنگ داخلی و ستاره‌های گرانقیمت مرتفع نمی‌شود، زیرا ریشه نگون بختی‌های آن‌ها در تفکر حاکم بر مجموعه قرار دارد و به همین دلیل شب گذشته و پس از یک ناکامی دیگر هواداران عصبانی اینبار سراغ خود زنوزی را گرفتند؛ مالکی که با سپردن مدیریت باشگاه به فردی به نام هوشنگ نصیرزاده که در طول سالهای اخیر در بخش‌های مختلف فوتبال ردپای او دیده شده و این رفت و آمد‌های مارکوپولویی جز ناکامی نتیجه‌ای را به دنبال نداشته، عملا کنترل از راه دور را در دست گرفته است.
در لایه‌های میانی مدیریت این باشگاه نیز افرادی قرار گرفته اند که همسو با نصیرزاده کار‌های را پیش می‌برند و هیات مدیره مجموعه که بیشتر به دکور شبهات دارد مطیع اوامر مالک متمول است.
وقتی به سیاهه مربیان گرانقیمت سالهای اخیر تراکتور تبریز نگاهی می‌اندازیم و به موازات آن فهرست بازیکنان گرانقیمت داخلی و خارجی را از نظر می‌گذرانیم خیلی زود این مهم خودنمایی می‌کند که مشکل آن‌ها دقیقا همانجایی است که هواداران دیروز آن را نشانه گرفتتند؛ مدیریت کلان باشگاه.
البته ظاهرا زنوزی در برابر این انتقادات آمادگی خود برای تحویل دادن تراکتور را اعلام کرده؛ اتفاقی که اگر رخ دهد هم روزهای پر ابهامی را پیش روی تیم تبریزی قرار خواهد داد؛ روز‌هایی که باید دید بدون پول‌های تمام نشدنی زنوزی چه رنگی خواهد داشت.
