فرارو به نقل از هاارتص نوشت: جنگ غزه اسرائیل را بیش از هر زمان دیگری از زمان جنگ یوم کیپور به این سو به واشنگتن متکی ساخته است و همزمان حمایت از کمک مالی به اسرائیل در حال کاهش است.
 "داوید روزنبرگ" ستون نویس روزنامه چپگرای "هاارتص" در یادداشت تازه خود با اشاره به نیاز شدید اسرائیل در برهه زمانی فعلی به دریافت کمک از امریکا می‌نویسد: "برنی سندرز" سناتور دموکرات طرحی را برای پاسخگو ساختن وزارت خارجه آمریکا پیرامون کمک‌های نظامی ارسالی به اسرائیل ارائه کرد. طرح او با هدف جلوگیری از نقض حقوق بشر توسط اسرائیل ارائه شد.
داستان بزرگتر کمک ۱۴.۵ میلیارد دلاری است که دولت بایدن مدت کوتاهی پس از شروع جنگ غزه پیشنهاد کرد که هنوز مورد تایید هر دو مجلس کنگره قرار نگرفته است. از لحاظ نظری اکثریت قانونگذاران هم دموکرات و هم جمهوری خواه از این اقدام حمایت می‌کنند، اما واقعیت پیچیده‌تر است. دید متعارف آن است که حزب دموکرات روز به روز کم‌تر رابطه دوستانه با اسرائیل دارد، اما جمهوری خواهان متحدان قابل اعتمادی هستند.

در واقع، در رای گیری هفته جاری سنا ده نفر از ۴۸ نماینده دموکرات و تنها یک نماینده جمهوری خواه از اقدام سندرز حمایت کردند. با این وجود، زمانی که صحبت از وعده ۱۴.۵ میلیارد دلاری جو بایدن رئیس جمهور آمریکا به اسرائیل می‌شود جمهوری خواهان به عنوان متحدانِ کم‌تر صریحِ اسرائیل ظاهر می‌شوند.

مجلس نمایندگان درخواست هزینه‌های بایدن را در تاریخ ۲ نوامبر (۱۲ آبان) تصویب کرد، اما جمهوری خواهان آن را مشروط به کاهش بودجه خدمات درآمد داخلی به همان میزان کردند. هم چنین، مسئله سیاست‌های مهاجرتی و درگیری جمهوری خواهان بر سر آن با بایدن نیز به این موضوع مرتبط شده است.

شاید بپرسید مرز مکزیک و جنجال بر سر آن چه ربطی به حمله اسرائیل به غزه دارد؟ باید به شما بگویم به حزب جمهوری خواه ترامپیست خوش آمدید. این حزب نه تنها دیدگاه افراطی پیدا کرده بلکه حاضر است با کاخ سفید دموکرات برای تحقق دیدگاه‌های خود بازی‌های خطرناک و کودکانه انجام دهد تا نشان دهد تا چه اندازه شجاع است.

جناح راست جمهوری خواه از خطر تعطیلی دولت و کاهش رتبه اعتباری آمریکا برای باج خواهی از کاخ سفید و سایر اعضای کنگره برای کاهش بودجه خوشحال و راضی بوده است. کمک به اسرائیل از این نوع سیاست "همه یا هیچ" نمایندگان جمهوری خواه مستثنی نیست.

زمان این عدم تطابق بین نیاز‌های اسرائیل و سیاست جدید واشنگتن نمی‌تواند بدتر از این باشد. زمانی که نیم قرن پیش ایالات متحده برای اولین بار شروع به ارسال مقادیر زیادی کمک به اسرائیل کرد ارتش اسرائیل هزینه‌های جنگ یوم کیپور را جبران کرد. اقتصاد اسرائیل ضعیف‌تر از حد فعلی بود قادر به تحمل بار کامل جنگ و تسلیح مجدد پس از جنگ نبود.

تا زمانی که ایالات متحده تجهیزات نظامی مورد نیاز اسرائیل را می‌فروشد اسرائیل هزینه آن را می‌پردازد، اما هیچ یک از چیز‌هایی که تا سحرگاه ۷ اکتبر صدق می‌کرد دیگر وجود ندارد. از نظر نظامی اسرائیل مثل همیشه به امریکا وابسته است. اسرائیل متوجه شده که نمی‌تواند به تنهایی از مرزهایش دفاع کند.

"روزنبرگ" در ادامه یادداشت خود در بخشی تحت عنوان "یک وابستگی خطرناک" می‌نویسد: پنجاه سال پس از جنگ یوم کیپور اسرائیل دوباره در وضعیت مشابهی قرار گرفته یک درگیری طولانی که مهمات و پول را می‌بلعد. خط هوایی ایالات متحده که در سال ۱۹۷۳ به کمک اسرائیل آمد در سال ۲۰۲۳ دوباره وارد عمل شد. در همین حال، در مواجهه با تاخیر کنگره دولت بایدن از طریق فروش اضطراری مهمات را به دست اسرائیل می‌رساند. این اتکای نظامی اسرائیل به امریکا به اتمام نخواهد رسید. جنگ یک شکاف جدی را در تولید تسلیحات اسرائیل آشکار ساخته بدان معنا که اسرائیل اصول اولیه زمان جنگ را نادیده گرفته است.

ایالات متحده تسلیحات اسرائیل را در طول جنگ جبران کرده است، اما این اتکایی از سوی اسرائیل به امریکاست. این وضعیت اسرائیل را در رقابت با اوکراین بر سر دریافت مهمات از امریکا قرار می‌دهد چرا که جنگ با روسیه یکی دیگر از اولویت‌های سیاسی دولت بایدن است. 

نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل در تازه‌ترین کنفرانس خبری خود درباره کاهش اتکای اسرائیل به آمریکا صحبت کرد. این امر بدان معناست که در آینده قابل پیش بینی اسرائیل به ایالات متحده وابسته خواهد ماند. در همه موارد زمان بندی در مقابل کمک‌های ایالات متحده نامناسب است. بر اساس بسته ۱۰ ساله فعلی سهم فزاینده‌ای از ۳.۸ میلیارد دلار دریافتی را دیگر نمی‌توان به شِکِل (واحد پول اسرائیل) تبدیل کرد و در اسرائیل خرج کرد.

اسرائیل در سال ۲۰۱۹ میلادی می‌تواند ۸۱۵ میلیون دلار از کمک‌های آمریکا را در داخل خرج کند. در سال ۲۰۲۸ میلادی با کاهش شدید نسبت به سال ۲۰۲۵ میلادی این میزان به صفر خواهد رسید. تجهیزات نظامی با فناوری پیشرفته‌تر به ناچار از پیمانکاران دفاعی آمریکایی خریداری می‌شود، زیرا شرایط کمک‌های مالی اسرائیل را بدون هرگونه راه چاره‌ای باقی می‌گذارد. در مورد کمک سالانه ۳.۸ میلیارد دلاری وضعیت چگونه خواهد بود؟ این کمک همیشه بحث برانگیز بوده و احتمالا جنجال بیش تری بر سر آن وجود خواهد داشت. دموکرات‌های مترقی (جناح چپ حزب دموکرات) به دلایل حقوق بشری به اسرائیل اعتراض می‌کنند.

اگر نتایج نظرسنجی‌ها درست باشد احتمالا قدرت دموکرات‌ها در سال‌های آینده افزایش می‌یابد، زیرا رای دهندگان جوان‌تر تمایل دارند ارزش‌هایی را به اشتراک بگذارند که سیاست‌های آن طیف را نشان می‌دهند. جمهوری خواهان محافظه کار به طور فزاینده‌ای انزواطلب هستند و هزینه‌های دولت به ویژه برای کمک‌های خارجی باب میل شان نیست. همان طور که تاخیر در بسته کمک ۱۴.۵ میلیارد دلاری نشان می‌دهد حمایت آنان از اسرائیل همیشه وابسته به اولویت‌های دیگر آنان است.