جام جم نوشت: این روز‌ها سیگنال‌های نگران‌کننده‌ای از طرف ناتو خطاب به زلنسکی و کی‌یف مخابره می‌شود که با شعار‌های تبلیغاتی و فریبنده ماه‌های ابتدایی جنگ اوکراین تفاوت فاحشی دارد. صورت‌مسأله این است که اکثر اعضای ناتو تنها چاره عبور از بحران‌های خودساخته در جنگ اوکراین را پذیرش شکست کی‌یف در این آوردگاه تلقی می‌کنند.
برخی مراکز فکر آمریکا به جمع‌بندی پذیرش طرح تقسیم اوکراین وسیطره روسیه برشرق این کشور برای ممانعت از پیروزی مسکو رسیده‌اند. آن‌ها معتقدند تعمیق شکاف و مواجهه میان روسیه و غرب و فرسودگی توان آن درتنش‌های نظامی و امنیتی و نیز نیاز کمک به رژیم‌صهیونیستی، به نفع آمریکا در این طرح خواهد بود. به عبارت بهتر، مقامات آمریکایی تن به طرح کیسینجر (طرحی که قبل از مرگ خود ارائه کرد) داده وخواستار تجزیه بخش‌هایی ازاوکراین درازای پایان‌جنگ هستند.
شواهد میدانی نیز علیه کی‌یف رقم خورده و قدرت مانور ارتش اوکراین را شدیدا محدود ساخته است. شکست ضدحمله ارتش اوکراین علیه روسیه، تمام امید‌های ناتو برای تغییر موازنه در صحنه نبرد را از بین برده و اکنون، بحث بر سر نحوه حذف زلنسکی از معادلات قدرت (ازسوی ناتو) است؛ ممکن است این اقدام با کودتای نظامی یا مجاب‌کردن زلنسکی درباره پذیرش رسمی شکست در مقابل روسیه صورت گیرد. اخیرا رئیس‌جمهور اوکراین با لحنی خشمگینانه، اخبار منتشر شده در رسانه‌های غربی مبنی بر درخواست کاخ‌سفید و ناتو از کی‌یف مبنی بر آغاز مذاکرات آتش‌بس با مسکو را تکذیب کرد. بااین‌حال مواضع اخیر سران ناتو به‌وضوح نشان می‌دهد چنین اخباری کاملا صحت دارد. زلنسکی به ته خط رسیده و ناتو نیز به‌رغم صرف تمام توان خود علیه روسیه، نتوانسته به اهداف تعیین‌شده اولیه در جنگ دست‌یابد. در چنین شرایطی بقای زلنسکی حتی برای بایدن و استولتنبرگ نیز توجیهی ندارد. وضعیت کنونی زلنسکی، شاهد مثال گویایی است که بیانگر عاقبت بازی در زمین آمریکاست.
فراتر از آن، اوکراین باید سال‌ها و بلکه دهه‌ها، در انتظار بازگشت به دوران قبل از جنگ و رفع آثار این نبرد گسترده باقی بماند. این شرایط دهشتناک، محصول بازی کورکورانه زلنسکی وغرب‌گرایان اوکراین درزمین ناتو (به‌ویژه آمریکا) بوده است.
