ایسنا نوشت: روزنامه نیویورک تایمز در توصیف شرایط دشوار سربازان آمریکایی که در برای نبرد در جنگل‌های انبوه آموزش می‌بینند، می‌نویسد: سربازان آمریکایی یکی یکی از دامنه یک تپه گل آلود به سمت رودخانه‌ای در اعماق جنگل هاوایی سر خوردند و در حالی که اسلحه‌ها روی کوله‌هایشان قرار داشت، قدم زنان به آن طرف می‌رفتند، در جریان آب می‌لرزیدند و سعی می‌کردند، ساکت بمانند. این یک پیشروی کند بود که بوی تعفن و گل و لای را می‌داد - که یادآور ویتنام است و شبیه به آنچه که ممکن است در نبرد احتمالی با چین تقریباً در هر نقطه از اقیانوس آرام با آن روبرو شوند.
استراتژیست‌های نظامی دوست دارند بگویند جنگل خنثی است، نه به دوست و نه به دشمن کمک نمی‌کند اما برای اکثر ۷۹ سرباز ماه گذشته در تنها مدرسه جنگل ارتش ایالات متحده، شرایط کاملاً جدید بود. این شرایط هیچ شباهتی به خانه یا اعزام به عراق و افغانستان نداشت و دلیل حضور آنها را توضیح می‌داد؛ نیروهای آمریکایی برای بازدارندگی چین و همکاری موثر با شرکای خود در منطقه به تخصص بیشتری در جنگل نیاز دارند.
لشکر تفنگداران دریایی بخش قابل توجهی از نیروهای خود را به زمین‌های بارانی و گل آلود اوکیناوا در ژاپن اختصاص داده است و با شرکای خود در نزدیکی استوا آموزش می‌بیند. برای ارتش، هاوایی به یک منطقه نیابتی تبدیل شده است. فرماندهان، سربازان بیشتری را در جنگل‌های آن سرازیر می‌کنند زیرا لشکر ۲۵ پیاده نظام، آموزش را در مدرسه اعزامی خود گسترش می‌دهد و روند آموزشی جدیدی را در اقیانوس آرام رهبری می‌کند که در نوامبر ۵۳۰۰ سرباز را برای نبردهای شبیه‌سازی شده با سایر خدمات و کشورها گرد هم آورده بود.
این چالش‌ها در جنگل‌های انبوه که ارتش ایالات متحده با آن روبروست، نشان دهنده تلاش واشنگتن برای اولویت دادن به چین و رها کردن خود از دهه‌ها جنگ در خاورمیانه حتی در زمانی است که درگیری در آنجا آمریکا را به عقب می‌کشاند.
برای هاوایی، این تغییر کنُد اما غیرقابل انکار بوده است: سوابق دولتی به مراکز فرماندهی جدید، اسکله‌ها، باند فرودگاه‌ها و پادگان‌ها، همراه با افزایش سرعت آموزش، اعزام هواپیماهای بیشتر بر فراز سواحل و کشتی‌های جنگی در داخل و خارج از پرل هاربر (بندری در مجمع‌الجزایر هاوایی که در دسامبر ۱۹۴۱ هدف حمله ناگهانی امپراتوری ژاپن علیه نیروی دریایی آمریکا قرار گرفت) اشاره می‌کند.
ساکنان درباره تشدید فعالیت‌ها ابراز تردید کرده‌اند اما برخی از مقامات نظامی نگران هستند که هنوز به اندازه کافی برای آماده کردن نیروهای آمریکایی، به‌ویژه ۴۵۲۰۰۰ سرباز ارتش برای آنچه ممکن است در منطقه با آن مواجه شوند، انجام نداده‌اند.
به نوشته نیویورک تایمز، تنش‌ها در اطراف تایوان افزایش یافته است و چین جت‌های جنگنده بیشتری را به "جزیره دموکراسی" فرستاده است، جایی که پایتخت آن در وسط جنگلی کوهستانی قرار دارد. گارد ساحلی چین نیز هفته گذشته در دریای چین جنوبی، کشتی‌های فیلیپین را مورد حمله قرار داد - کشوری که ایالات متحده بر اساس معاهده‌ای برای دفاع از آن سوگند خورده است و پایگاه‌های نظامی خود را در آن در مناطقی با پوشش گیاهی انبوه و شاه کبراها گسترش می‌دهد.
ژنرال چارلز فلین، فرمانده ارتش ایالات متحده در اقیانوس آرام مدعی شد که چین برای دهه‌ها در مسیری فزاینده، موذیانه و غیرمسئولانه بوده است. وی افزود: بنابراین، اکنون بیش از هر زمان دیگری، «ارتش کل» باید تجربه مربوطه اقیانوس آرام را در اولویت قرار دهد.
او در مصاحبه‌ای در مقر جدید ارتش در هونولولو (مرکز هاوایی) گفت: این عمل‌گرایانه‌تر است. هاوایی به ما یک پلت‌فرم ارزشمند برای آموزش و ایجاد آمادگی می‌دهد.
این روزنامه آمریکایی می‌افزاید: آدام الیا، مورخ کارکنان لشکر ۲۵ پیاده نظام در اولین روز مدرسه جنگل در آکادمی لایتنینگ، تصاویری را روی دیوار یک کلاس درس در فضای باز قرار داد. این تصاویر شامل عکس‌هایی از سربازان آمریکایی در جنگ جهانی دوم در حال نبرد در گوادالکانال بود که به خاطر حمله سریع به سربازان ژاپنی لقب رعد و برق تروپیک را به خود اختصاص داد.
وی با بیان اینکه تاریخ چندین درس در مورد نبرد در جنگل ارائه می‌دهد، تاکید کرد: آب و هوا و زمین کارایی را کاهش می‌دهد، واحدها را به تیم‌های کوچک تقسیم می‌کند، ارتباط را دشوار می‌کند و شانس ابتلا به بیماری را افزایش می‌دهد. او ادامه داد: با این حال، این دشمن نیست. یاد بگیرید با آن کنار بیایید.
سربازها سری تکان دادند. کلاس ۹۰ نفره آنها قبلاً ۱۱ دانش آموز را در یک آزمون شنا و یک دوی تپه‌ای و مرطوب از دست داده بود که باید در ۴۰ دقیقه تکمیل می‌شد. آنهایی که ماندند اکثراً از لشکر ۲۵ بودند و نقش‌های مختلفی را ایفا می‌کردند، اما رتبه‌ها و درجه‌هایشان همه با شماره‌ای که روی آن خط خورده بود، جایگزین شده بود.
هنگامی که این دوره یک دهه پیش، پس از تعطیلی مدرسه نظامی ارتش در جنگل پاناما در دهه ۱۹۹۰ شروع شد، بیشتر در مورد احساس محیط زیست بود. اما مربیانی که به برنامه‌های دیگر فرستاده شده بودند، از برونئی تا برزیل به سرعت رژیم سخت‌تری را ایجاد کردند. در خلال زمان استراحت بین کلاس‌ها سربازان دوره جنگل در مورد نحوه ضد آب کردن کوله‌پشتی یا راه‌اندازی کمپین و به‌علاوه روی طناب و قرقره کار کردند. ناوبری نقشه و استفاده از قطب نما نیز اجباری شد.
پنتاگون همچنین روی استفاده از تجهیزات آنالوگ به جای هوش مصنوعی و پهپاد تاکید دارد، چراکه به عقیده فرماندهان آنها نمی‌توانند در آب‌های خیس که برق و آب تمیز کمیاب است، منابع را مدیریت کنند. برای بسیاری از سربازان آمریکایی، یادگیری در مورد جنگل، به معنای رویارویی با محدودیت‌های قدرت تکنولوژیک آمریکایی است که الهام‌بخش درجه بیشتری از حقارت است.
در حین عبور از رودخانه، حتی افسران باتجربه سُر می‌خوردند و به کمک نیاز داشتند. ستوان دوم کندال المز، یک فرد لاغر اهل غرب میانه گفت: نمی‌توان آب را دست کم گرفت. هرگز طبیعت را دست کم نگیرید.
نیویورک تایمز در ادامه می‌نویسد: از آنجایی که هر شاخه از ارتش ایالات متحده با شرکای منطقه‌ای مانند فیلیپین سر و کار دارد که سال آینده میزبان یک تمرین آموزشی بزرگ با فعالیت‌های جنگلی فراوان است، احساس فوریت عمیقی در میان فرماندهانی همچون ژنرال فلین و ژنرال ایوانز وجود دارد.
ژنرال فلین گفت که می‌خواهد گارد ملی و نیروهای ذخیره در هاوایی آموزش ببینند.
ژنرال ایوانز نیز گفت که او می‌خواهد لشکر ۲۵ رویکرد خود را با جغرافیای چالش برانگیز منطقه تطبیق دهد.
وی ادامه داد: پست‌های فرماندهی در ماموریت ما باید کوچک‌تر شوند، آنها باید چابک‌تر شوند.
او دو زمینه دیگر را نیز برای رشد مورد نیاز فهرست کرد: حفاظت از منابع در یک محیط رقابتی و کار موثرتر با ارتش کشورهای دیگر.
همه این مهارت‌ها می‌تواند در نبرد برای تایوان که پکن تهدید کرده است، با زور از آن استفاده خواهد کرد، حیاتی باشد و هاوایی به محل آزمایش همه آنها تبدیل شده است. آخرین مرحله مرکز آمادگی چندملیتی مشترک ارتش در اقیانوس آرام شامل تمرینی با تعداد انگشت شماری از کشورها بود که نبرد با یک قدرت بزرگ را شبیه‌سازی می‌کردند و جزیره هاوایی و پالائو را در نوردیدند.
اما حتی با تغییر موضع ارتش، سؤالات در مورد اینکه آیا باید کارهای بیشتری انجام شود یا خیر، باقی به قوت خود باقی است.
رهبران ارتش هنوز هم اغلب تلاش می‌کنند تا به این منطقه حق آن را بدهند. آکادمی لایتنینگ امسال تنها حدود ۶۰۰ نیرو را فارغ التحصیل می‌کند و مبارزان امروزی جنگل هنوز حداقل یک نشانه افتخار را دریافت نکرده‌اند.
طبق قوانین فعلی، گواهی جنگل (گواهی مهارت نبرد در جنگل) که آنها برای اتمام دوره به دست می‌آورند، فقط می‌تواند توسط افرادی که به فرماندهی هند و اقیانوسیه ایالات متحده اختصاص داده شده‌اند استفاده شود. اگر آنها در پنتاگون مشغول به کار شوند، باید گواهی جنگل خود را حذف کنند، گویی تخصص آنها دیگر مرتبط نیست.
