ملی‌پوش وزنه‌برداری ایران با بیان اینکه همچنان روی زمین کشاورزی کار می‌کنم، عنوان کرد: این موضوع شرایط را برای من سخت می‌کند اما چاره‌ای جز همین کار برای گذران زندگی ندارم. حقوقی که از تیم ملی دریافت می‌کنم به صورتی است که حتی جوابگوی خرید مکمل‌های من نیست. 

وی با گله‌مندی از تبعیض در اختصاص پاداش مدال‌آوری بین ورزشکاران آسیای و پاراآسیایی، گفت: مدال طلای ورزشکاران بازی‌های آسیایی 750 میلیون تومان و پاداش مدال طلای ورزشکاران بازی‌های پاراآسیایی 500 میلیون تومان بود. نمی‌دانم چه فرقی بین ورزشکاران بازی‌های آسیایی و پاراآسیایی است و آیا رنگ طلای مدال‌های آسیایی‌ها با پاراآسیایی‌ها فرق دارد و آیا ما ورزشکاران جانباز و معلول برای کسب مدال زحمت نمی‌کشیم؟ وقتی هم علت را می‌پرسیم به ما می‌گویند چون ورزشکاران معلول زیاد مدال می‌گیرند به همین دلیل مبلغ پاداش‌ها متفاوت است.

این ملی‌پوش پاراوزنه‌برداری ایران گفت: خوشبختانه در شهرستانی زندگی می‌کنم که مردم خیلی به من لطف دارند. بعد از مسابقات جهانی که به خوزستان برگشتم هیچ استقبالی از من صورت نگرفت و مسئولان حتی با من تماس نگرفتند. در صورتی که مسابقات جهانی یکی از مهم‌ترین رقابت‌های کسب سهمیه پاراالمپیک بود اما مردم با پیام‌هایشان به من روحیه و انگیزه دادند و توانستم در بازی‌های پاراآسیایی هانگژو مدال طلا بگیرم و شرمنده نشوم.