وجیهه تیموری در ضمیمه آفتاب مهتاب روزنامه اطلاعات نوشت: این روزها، سبک زندگی گیاه‌خواری خیلی پرطرفدار شده است و بسیار ممکن است که شما با یکی از این افراد مواجه شوید یا مطلبی در این‌باره بخوانید.
به بیان دیگر، با این که انسان ذاتا و بر اساس مدل دندان‌هایش، همه‌چیز خوار است؛ یعنی هم می‌تواند گوشت بخورد هم گیاه، اما بعضی افراد به یکی از دلایل زیر، تصمیم می‌گیرند که اصلا گوشت نخورند و در بشقاب و سفره‌شان هیچ نوع گوشت سفید یا قرمزی نباشد و به اصطلاح فقط گیاه بخورند:
آن فرد بیماری خاصی داشته باشد و پزشک او را از خوردن گوشت منع کرده باشد.
از طعم گوشت خوشش نمی‌آید.
گوشت نمی‌خورد چون نمی‌خواهد حیوانی کشته شود.
بر اساس یک نوع تفکر خاص، معتقد است که خوردن خوراکی‌هایی که منشأ حیوانی دارند برای سلامتی انسان مضر است و حتی اگر بیماری خاصی هم نداشته باشد، برای حفظ سلامتی خودش، فقط از گیاهان استفاده می‌کند.
البته فکر نکنید گیاه خواران، فقط سبزیجات و میوه‌جات خام می‌خورند؛ نه! آنها همه چیز می‌خورند ولی بدون گوشت. مثلا پیتزا و همبرگر و ساندویچ و انواع پلوها و خورشت‌ها را در سفره‌شان دارند، فقط بدون گوشت پخته‌‌اند.
گیاه‌خواری برای نجات زمین
اگر کسی برای این که حیوانات کشته نشوند، اصلا گوشت نمی‌خرد و نمی‌خورد؛ اگر کسی برای حفظ سلامتی خودش دنبال این است که از محصولات حیوانی استفاده نکند، حتی اگر کسی گیاه‌خوار نیست ولی محبت همه جانداران را به دل دارد و دوست دارد از زندگی خودش و دیگران و این کره خاکی زیبا محافظت کند باید بداند، تنها راه و درست‌ترین سبک زندگی و پایدارترین رژیم غذایی و شیوه حفاظت این است که حواسش باید به همه کارهایی که در زندگی می‌کند باشد و تا جای ممکن در مصرف هیچ چیزی زیاده‌روی نکند و زباله و پسماند خشک و تر کمتری از خودش به جا بگذارد. زیرا:
اگر گوشت نخورد، ولی همه سبزیجات و خوراکی‌هایی که می‌خرد بسته‌‌بندی شده باشند و هر روز، چندین تکه پلاستیک و کاغذ و فلز و شیشه درون سطل زباله بیندازد؛
اگر گوشت نخرد ولی مدام لباس و کفش و مداد و کاغذ بخرد و نیمه استفاده کند و حواسش نباشد برای تولید آنها چه مقدار گیاه و زیستگاه حیوان و آب و انرژی هدر می‌رود؛
اگر کسی گیاه‌خوار باشد اما هر بار نیمی از بشقاب غذایش را دور بریزد؛
اگر کسی گوشت نخورد که حیوانات کشته نشوند ولی با مصرف بنزین و آب و برق اضافی، هوای زمین را آلوده و گرم کند تا جنگل‌ها بسوزند و دریاچه‌ها خشک شوند و یخ‌های قطبی به حد مذاب برسند و بسیاری از جانوران نابود شوند؛
اگر کسی گیاه‌خوار باشد ولی حواسش نباشد آن محصول گیاهی، از مزارعی به دست آمده که روزی جنگل سرسبزی در آن منطقه بوده و حیوانات بسیاری آنجا زندگی می‌کردند ولی حالا دیگر آن جنگل و حیواناتش نابود شده‌اند تا آن مزرعه برپا شود و محصولاتش را بفروشند؛ مثلا کرم شکلات دارای روغن پالم بخورد و نداند که مزرعه‌های گیاه پالم همان جنگل‌های زیستگاه اورانگوتان‌ها بوده و حالا این حیوانات بی‌خانمان شده‌اند و در معرض نابودی قرار گرفته‌اند؛
اگر کسی از سر عشق به حیوانات، گیاه‌خوار شود ولی در مهمانی و سفر و گردش و تفریح از انواع ظروف و سفره‌های یک بار مصرف استفاده کند؛
اگر کسی گوشت نخورد ولی از کالاهایی استفاده کند که نتیجه قاچاق و کشتار حیات وحش یا آزمایش‌های وحشتاک روی حیوانات هستند؛ مثلا کیف و کفش و کمربند پوست کروکودیل یا مار یا تمساح بخرد یا دنبال محصولا ت عاج فیل و کرگدن باشد یا از لوازم آرایشی و بهداشتی با تست حیوانی استفاده کند؛
باید بداند که سبک زندگی او و رژیم غذایی که دارد، هم اندازه کسانی که مدام گوشت می‌خورند و با تقاضای بالای محصولات پروتئینی به کشتار بیشتر و تولید بیشتر گوشت و گرم‌شدن و نابودی زمین دامن می‌زنند، خطرناک است.
با این که خودم یک گیاه‌خوارم ولی به همه می‌گویم:
نشانه دوست داشتن حیوانات، شرط عاشق زندگی بودن و برای نجات طبیعت از این روند سریع نابودی؛ بهترین و تنهاترین راه: «درست و به اندازه مصرف کردن» است؛ طوری که کمترین آلودگی و زباله و رد پا از ما در این زمین خاکی و دوست‌داشتنی باقی بماند.
