سعید رجبی فروتن نوشت: شبکه چهار سیما تک گویی یک عالم سنی مذهب ترکمن را پخش می‌کند. وی حدیثی از پیامبر اکرم (ص )را نقل می‌کند.
همان زمان شبکه نمایش تلویزیون فیلم داستانی بلندی را پخش می کند که داستان آن در ترکمن صحرا می‌گذرد و بازیگران محلی عهده‌دار نقش‌های مختلف داستان هستند. آیین های مذهب اهل سنت در داستان چندان نمودی ندارد اما فیلم یکسره در خدمت نمایش و ترویج آداب و رسوم هموطنان ترکمن است.
از روزی که ندانم‌کاری عده‌ای جاهل و غافل در شبکه اول تلویزیون سبب تکدر خاطر هموطنان اهل تسنن شده‌است، شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی به سراغ آرشیو رفته‌اند تا با نمایش دوباره محصولاتی که اقوام ایرانی و سنی مذهبان را دستمایه کار قرارداده‌اند، برادری خود را به این جمعیت پرشمار نشان داده و بر طبل وحدت و اتحاد همه ایرانیان فارغ از مذهب بکوبند.
مدیران صداوسیما اگر در رفتار خود صادق هستند، چرا فقط در مواقعی از این دست، موقتا تک‌صدایی را از یاد می‌برند و ادای رسانه ملی را درمی‌آورند؟
آیا بهتر نیست که هموطنان اهل سنت، ارامنه، آسوریان، کلیمیان و زرتشتیانی که به موجب قانون اساسی حق و سهم و بهره‌ای از رسانه متعلق به حاکمیت دارند، باکس ثابتی در برنامه‌های صداوسیما داشته باشند و آزادانه آداب و رسوم، مناسک و آیین‌های خود را به نمایش بگذارند و در بزنگاه رویدادهای ملی مواضع و دیدگاههای خود را بی‌واسطه بیان کنند. چنین نگرشی در سالهای اول انقلاب در قاب تلویزیون قابل مشاهده بود اما به مرور این روند ادامه نیافت و از نص قانون اساسی که مذهب رسمی کشور را تشیع می‌داند، این تلقی در اذهان مدیران ارشد شکل گرفت؛ همین که اهانت و جسارتی به سایر ادیان و مذاهب نشود کافی است.
در هفته موسوم به وحدت، هموطنان سنی مذهب در چارچوبی تعریف شده در شبکه‌ها خودی نشان می‌دهند اما پیروان سایر ادیان در شبکه‌های سراسری کمترین جای پایی دارند.
صداوسیمایی که با این اتهام روبروست که مهمترین ملاکش برای حضور شخصیت‌ها در برنامه‌ها، وابستگی رسمی و غیررسمی آنها به یک طیف سیاسی است، باید ضمن رفع اتهام از خود با تجدیدنظر در نگرش سیاسی متصلبش، برای حضور معنادار پیروان سایر ادیان و مذاهب در رسانه اندیشه کند و توطئه بدخواهان و فرقه‌های تروریستی و تجزبه‌طلب را برای ایجاد تفرقه خنثی کند.
