بلومبرگ نوشت:این نمودار نشان دهنده تغییرات در ارزش افزوده تولیدی به عنوان درصدی از کل جهان برای کشورهای چین و ایالات متحده از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۲۳ است. محور افقی نشان دهنده سال ها و محور عمودی نشان دهنده درصد ارزش افزوده تولیدی از کل جهان است. دو خط در نمودار وجود دارد: خط قرمز نشان دهنده چین و خط صورتی نشان دهنده ایالات متحده است.

در سال ۲۰۰۴، سهم ایالات متحده از ارزش افزوده تولیدی جهان حدود ۲۰ درصد و سهم چین کمتر از ۱۰ درصد بود. با این حال، در طول زمان، این روند معکوس شده است. سهم چین به طور پیوسته افزایش یافته و در حدود سال ۲۰۱۱ از سهم ایالات متحده پیشی گرفته است. در سال ۲۰۲۳، سهم چین از ارزش افزوده تولیدی جهان به حدود ۲۷ درصد رسیده است، در حالی که سهم ایالات متحده حدود ۱۷ درصد بوده است.

این نمودار نشان دهنده رشد چشمگیر بخش تولیدی چین در طول دو دهه گذشته و کاهش نسبی سهم ایالات متحده در تولید جهانی است. این تغییرات می تواند ناشی از عوامل مختلفی مانند تغییر در هزینه های نیروی کار، سیاست های صنعتی و جهانی شدن باشد. به طور کلی، این نمودار نشان دهنده تغییر در توازن قدرت تولیدی در جهان به سمت چین است.

این نمودار، که از داده‌های بانک جهانی استخراج شده، تغییرات در سهم ارزش افزوده تولیدی دو اقتصاد بزرگ جهان، یعنی چین و ایالات متحده آمریکا، را از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۲۳ به تصویر می‌کشد. محور افقی این نمودار بازه زمانی مورد بررسی (سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۲۳) را نشان می‌دهد، در حالی که محور عمودی درصد ارزش افزوده تولیدی این دو کشور نسبت به کل ارزش افزوده تولیدی جهان را نمایش می‌دهد. دو خط مجزا در این نمودار ترسیم شده‌اند: خط قرمز پررنگ نمایانگر سهم چین و خط صورتی روشن نشان‌دهنده سهم ایالات متحده آمریکا است.

در ابتدای دوره مورد بررسی، یعنی سال ۲۰۰۴، ایالات متحده آمریکا با سهمی در حدود ۲۰ درصد از کل ارزش افزوده تولیدی جهان، به مراتب از چین که سهمی کمتر از ۱۰ درصد داشت، پیشتاز بود. این وضعیت نشان می‌دهد که در اوایل قرن بیست و یکم، ایالات متحده همچنان نقش محوری در تولید جهانی ایفا می‌کرد. با این حال، با گذشت زمان، یک تغییر ساختاری قابل توجه در اقتصاد جهانی رخ داد. خط قرمز (چین) به تدریج شیب صعودی به خود گرفت و در حدود سال ۲۰۱۱، از خط صورتی (ایالات متحده) عبور کرد، که نشان‌دهنده پیشی گرفتن چین در سهم ارزش افزوده تولیدی جهان بود.

پس از سال ۲۰۱۱، روند رشد سهم چین در تولید جهانی همچنان ادامه یافت و در اواخر دوره مورد بررسی، به اوج خود در حدود ۳۰ درصد رسید. در مقابل، سهم ایالات متحده در طول این مدت روندی نسبتاً نزولی یا ثابت را تجربه کرد و در سال ۲۰۲۳ به حدود ۱۷ درصد کاهش یافت. این تغییرات چشمگیر نشان‌دهنده انتقال تدریجی مرکز ثقل تولید جهانی از اقتصادهای توسعه‌یافته سنتی مانند ایالات متحده به اقتصادهای نوظهور، به ویژه چین، است.

این تحولات را می‌توان به عوامل متعددی نسبت داد. از جمله این عوامل می‌توان به انتقال صنایع تولیدی به چین به دلیل هزینه‌های نیروی کار پایین‌تر، سیاست‌های صنعتی حمایتی دولت چین، سرمایه‌گذاری‌های گسترده در زیرساخت‌های تولیدی و فناوری، و ادغام چین در زنجیره‌های ارزش جهانی اشاره کرد. در مقابل، اقتصاد ایالات متحده در این دوره شاهد تغییر تمرکز به سمت بخش‌های خدماتی و فناوری‌های پیشرفته بود. این نمودار به وضوح گویای تغییرات اساسی در ساختار اقتصاد جهانی و ظهور چین به عنوان یک قدرت تولیدی بلامنازع در قرن بیست و یکم است. کاهش نسبی سهم ایالات متحده نیز نشان‌دهنده چالش‌هایی است که این کشور در حفظ موقعیت پیشین خود در عرصه تولید جهانی با آن روبرو بوده است.