سجاد تبریزی ـ عکس‌های هربرت کریم‌مسیحی از ایران، نشانی از خضوع عکاس در برابر امری قدسی دارند و این غریب نیست، چرا که او سرزمین ایران را قلبا و عمیقا «مقدس» می‌داند. شاید همین باعث می‌شود که ویزور دوربینش از این قداست به جز شکوه و جمال چیزی ثبت نکند. هربرت، شیفته و مفتون ایران است، ایرانی که محدود به زمان حال و جغرافیای سیاسی نیست، شیدای «روح» ایران است. دلیل جذابیت عکس‌های کریم‌مسیحی، روند روایت‌گونه آن است، روایتی که در آن راوی با پیرمردی که به اندازه قدمت ایران سن دارد، همراه است؛ پیرمردی که راهنمای او در سفر به سرزمین مقدس می‌شود. هربرت در عکس‌هایش نشانه‌هایی از اتفاقات تاریخی ایران را نمایش می‌دهد تا بیننده را به جستجو وادارد. گویی رنگی، لعابی، نشانی از گمشده‌ای به ما می‌دهد که سال‌ها در نهان‌ترین بخش جانمان به دنبال آن بوده‌ایم و راوی در هر عکس، بخشی از آن را به ما نشان می‌دهد... و بدین گونه روایتی منسجم از ایران را به تصویر می‌کشد، از هزاران سال پیش تا همین امروز، همین لحظه.