رضا صائمی - ضمیمه ادب و هنر روزنامه اطلاعات: بی شک مرگ «منوچهر والی زاده»، پایان یک صدای ماندگار نبود. سوگ خاطره و پایان خاطره سازی بود. صدایی که با حافظه و خاطره جمعی ایرانیان گره خورده است و از یاد نمی رود.

در آغاز تابستان۱۳۱۹ گوینده ای نام آشنا برای تمام ایرانیان در شهر تهران چشم به جهان گشود. کسی که با صدای گرم، مقتدر و منعطف خود، خاطراتی شیرین را از دوران کودکی تا به امروز در ذهن ما حک کرده است.

او اهل لاله زار تهران بود و پیش از تمام کردن دبیرستان وارد دنیای تئاتر شد. هنرهای نمایشی برای او از نمایش آماتوری به کارگردانی خانم مورین آغاز شد. استعدادش درهمان دوران در حال نقش آفرینی یکی از تئاترها با گویندگی جمله ای کوتاه توسط منصور متین که خود مدیر دوبلاژ بود، شناخته شد.

 و از آن پس بود که منوچهر والی زاده به واسطه استعداد ناب خود در گویندگی، به استاد گویندگی، علی کسمایی معرفی شد. 

دوران کارآموزی نزد علی کسمایی برای منوچهر والی زاده زمانی بود که توانست به جای شخصیت «مِل فِرر» در فیلم«دختر بنفشه فروش»، نخستین نقش اول خود را گویندگی کند که کمک بسیاری به وی در شناخته شدن کرد.

والی زاده پس از دو سال توسط تاجی احمدی با امین امینی دراستودیو عصر طلائی آشنا شد و در سال ۱۳۴۰ با بازی در فیلم «خداداد»، قدم به دنیای سینما گذاشت. جایی که در کنار پرداختن به هنر گویندگی، در عرصه بازیگری نیز خوش درخشید و با فعالیت در کنار بازیگرانی همچون بهروز وثوقی و رضا بیک ایمانوردی، تجارب بسیاری کسب کرد.

 اما اگر بخواهیم به فیلم هایی که منوچهر والی زاده در آنها نقش آفرینی کرده است بپردازیم، باید به فیلم های: فرشته ای در خانه امن، هیولا، حرمت رفیق، با عشق مردن و فیلم های حریص اشاره کنیم. 
او نه تنها بعد از مدتی کوتاه توانست در خانه سینما جایگاهی ویژه میان هنرمندان پیدا کند و با ایفای نقش در ۱۸ فیلم سینمایی کارنامه هنری خود را پر بار سازد، بلکه با صدای گرم و طنین انداز خود، گویندگی شخصیت های اصلی بیش از چند صد فیلم سینمایی را نیزبر عهده داشت.

اگر بخواهیم نقش های برجسته سینمای کلاسیک را که منوچهر والی زاده صداپیشگی آنها را عهده دار بود نام ببریم، باید به «رابرت دنیرو»،«تام هنکس»،«دنزل واشینگتن» و«ویل اسمیت»که جزو مشهور ترین بازیگران به حساب می آیند، اشاره کنیم. 

یادآوری انیمیشن ها و کارتون های جذاب دوران کودکی مان با صدای منوچهر والی زاده، اصلاً کار سختی نیست. چرا که صدای جذاب او بر روی شخصیت کارتونی محبوب «لوک خوش شانس» محصول ۱۹۸۳، به زیبایی هرچه تمام تر نشسته است و تنها یادآوری این کاراکتر باعث می شود صدای او نیز در خاطرمان تداعی گردد.

 علاوه بر لوک خوش شانس که مشهورترین کاراکتر کارتونی دوبله شده توسط منوچهر والی زاده به شمار می آید، شخصیت های کارتونی دیگری از جمله «گربه چکمه پوش»هم با صدای این گوینده بزرگ دوبله 
شده است.

صدای والی زاده آن چنان منعطف است که توانسته در جایگاه یکی از بزرگترین شخصیت های کمدی یعنی «تام هنکس» در فیلم «فارست گامپ» نیز دوبله فوق العاده ای را داشته باشد؛ به طوری که هنوز هم گویندگی این شخصیت جزو کارنامه درخشان گویندگی منوچهر والی زاده به شمار می رود.

علاوه بر این، ضربآهنگ دلنشین صدای والی زاده موجب شد تا در گویندگی آثار کمدی نیز حرفی برای گفتن داشته باشد. برعهده داشتن گویندگی شخصیت های اصلی فیلم هایی همچون: شرلوک هلمز، پدرخوانده و جان ویک، تنها بخشی از افتخارات ایشان در حوزه دوبلوری به حساب می آید.

والی زاده در طی چندین دهه کار حرفه ای دوبله و گویندگی، تنها با صدای خود در پشت تصویر بازیگران مشهور ایفای نقش نمی کند، بلکه با مهارت های بی نظیرش قادر است که به زیبایی هرچه تمام تر، روایتگر مستند هایی باشد که راوی تنها شخصیت اصلی پنهان در آن است و تبحرّی ویژه در گویندگی مستند و همراه ساختن مخاطب با مستند دارد.

در نتیجه با توجه به سابقه و طراوت صدای منوچهر والی زاده، می بینیم که ایشان جزو گویندگان پیشکسوتی به حساب می آید که با داشتن صدایی منعطف و رسا، قابلیت دوبله و صداگذاری بر روی هر ژانری را دارا هستند که این موارد می تواند به خوبی نشان دهنده ویژگی های منحصر به فرد صدای منوچهر والی زاده باشد. 

منوچهر والی‌زاده به واسطه اخلاق حسنه و خوش رفتاری اش در میان همکارانش بسیار محبوب بود. این موضوعی است که سعید مظفری، دوبلور قدیمی ایرانی نیز تایید می‌کند:

«منوچهر دوبلور بی‌نظیری بود. صدای او تکرار نمی‌شود و هیچکس نمی‌تواند حتی ادای این صدا را دربیاورد. چراکه این صدا منحصربه‌فرد است. منوچهر بسیار باهوش بود و باتوجه به اینکه ایام زیادی را بازیگری کرده بود، به‌راحتی می‌توانست با نقش موردنظر همزاد پنداری کرده و کار را به بهترین شکل ممکن اجرا کند.»

ازدیگر ویژگی های وی، دغدغه مند بودن نسبت به اصالت دوبله بود. «ناصر ممدوح»دوبلور معروف، در این باره گفته است: «ما همیشه دغدغه داشتیم و داریم که مسیر دوبله، حرفه‌ای، درست و اصولی پیش برود. 

همچنان که والی‌زاده می‌گفت و از دوبله‌های زیرزمینی و دوبله سطحی و دم‌دستی تنفر داشت. ما هم همواره این تذکر را داده‌ایم و می‌دهیم که دوبله باید مسیر فاخر خود را طی کند.» یادش گرامی باد.