محمد علی مهتدی - روزنامه اطلاعات: در پی تحولات ماه های اخیر در لبنان و سوریه، اکنون فشارهای شدیدی از هر سو بر عراق وارد می آید. چندی پیش، رژیم صهیونیستی به دولت عراق پیام داد که اگر عملیات گروه های مقاومت به جانبداری از مردم نوار غزه متوقف نشود، مسئولان مقاومت را به همان روشی که در لبنان عمل کرد، در خانه هایشان به قتل خواهد رسانید و انبارهای سلاح هایشان را منهدم خواهد کرد. مقاومت نیز پس از مذاکرات طولانی با دولت آقای شیاع السودانی، عملیات خود را عملا متوقف کرد.
اما ظاهرا توقف عملیات کافی نبود و در روزهای اخیر پیامی از سوی آمریکا به بغداد رسید که طیق نظرات دونالد ترامپ، رئیس جمهوری منتخب آمریکا، لازم است همه گروه های مسلح خلع سلاح شوند و اسلحه خود را به ارتش عراق تحویل دهند.
بیشترین فشارها بر دولت آقای السودانی از سوی آمریکا وارد می آید و در این مورد آمریکا از سلاح تحریم استفاده می کند. بدیهی است که در صورت تحریم، عراق از فروش نفت خود باز می ماند و در بحران شدیدی فرو می رود گو اینکه درآمد نفت عراق هم در آمریکا نگهداری می شود و دولت عراق آزادی کامل برای استفاده از دارائی خود را ندارد. خطر از مرزهای غربی با سوریه و احتمال هجوم هزاران داعشی به استان الانبار نیز وجود دارد بویژه که آمریکا اخیرا پایگاه بزرگی در شمال غرب سوریه ایجاد کرده که از این پایگاه به اضافه پایگاه تنف در جنوب، مرز عراق با سوریه را کنترل می کند.
در شمال نیز، دولت عراق با حضور غیرقانونی ارتش ترکیه روبروست که به بهانه مبارزه با تروریست های پ.ک.ک. هر از چندی دست به عملیات نظامی در منطقه دهوک و نینوا می زند وصداهائی نیز از سوی برخی منابع ترک شنیده شده که استان موصل تا کرکوک متعلق به ترکیه است که از دولت عثمانی جدا شده و باید به ترکیه برگردد.
مشکل سهمیه عراق از آب رودخانه فرات نیز وجود دارد که مانع از درافتادن با دولت ترکیه می شود. یک مشکل مهم عراق نیز فقدان وحدت ملی پیرامون سیاست خارجی است. اقلیم کردستان در این مورد به راه خود می رود و مقید به مواضع دولت فدرال در بغداد نیست. حتی در زمینه داخلی، بغداد حقوق کارکنان اقلیم را می فرستد اما اقلیم از ارسال درآمدهای نفتی به بغداد خودداری می کند. برخی جریان های با نفوذ سُنی نیز مواضع خود را دارند که غالبا با مواضع دولت تطابق ندارد.
در این شرایط پیچیده، دولت بغداد اولویت را به حفظ مرز خود با سوریه داده و حمید الشطری، مسئول دستگاه امنیتی عراق به دمشق رفته و ضمن ملاقات با احمد الشرع، الجولانی، و گرفتن عکس، تاکید کرده که از عراق دخالتی در سوریه صورت نخواهد گرفت و در مقابل، تعهد گرفته که جریان حاکم بر دمشق حاکمیت عراق را محترم بشمرد و اقدامی علیه عراق نکند واما در رابطه با خلع سلاح تشکیلات مقاومت، بحث های گسترده ای در جریان های مهم شیعی بخصوص چارچوب هماهنگی ( الاطار التنسیقی) به رهبری آقای جواد المالکی ، و جریان حکمت به رهبری سید عمار الحکیم صورت گرفته و همه اتفاق نظر دارند که نیروهای حشد الشعبی بخشی از نیروی نظامی دولت عراق و ملحق به ارتش، تحت امر فرمانده کل قوا هستند و با آنکه موضع روشنی از این جریان ها پیرامون خلع سلاح گرفته نشده اما پذیرفته اند که مقصود مرجعیت نجف در بیانیه صادره و تاکید روی "انحصار سلاح در دست دولت"، برخی از تشکیلات مفاومت است نه حشد الشعبی که اصولا با فتوای مرجعیت برای مبارزه با داعش تشکیل شده است. علاوه بر همه این ها، گزارش هائی، جسته و گریخته می رسد که آمریکائی ها تحرکاتی را بطور پنهانی در استان های حنوبی عراق آغاز کرده اند که هدف از آن تکرار سناریوی سوریه در عراق است.
با توجه به این پیچیدگی ها، آقای محمد شیاع السودانی به تهران می آید تا همه این مسائل را با مسؤولان جمهوری اسلامی به شور و بررسی بگذارد. بدیهی است که نظر جمهوری اسلامی به عنوان پرچمدار مقاومت در منطقه که در پایان، خود هدف همه این دسیسه هاست، پیرامون همه این مسائل بسیار مهم است.
از مجموعه تحلیل ها و گزارش ها چنین بر می آید که آقای السودانی می کوشد یک نقش میانجیگرانه منطقه ای برای نزدیک کردن دیدگاه های مختلف به یکدیگر و کاهش تنش بازی کند. گویا قرار است، السودانی بعد از تهران به قطر برود و با توجه به روابط خوبی که قطر با جمهوری اسلامی و نیز با جریان حاکم بر دمشق دارد از قطر بخواهد که برای کاهش تنش در منطقه همکاری نماید؛ بویژه که قرار است کنفرانس سران عرب در آینده نزدیک در بغداد تشکیل شود و آقای السودانی تلاش می کند این کنفرانس در محیط امن منطقه ای با دستاوردهای خوبی برای عراق و برای شخص خودش برگزار شود.
