روزنامه هم میهن نوشت: انتصاب استانداران دولت چهاردهم به تدریج در حال اجرا است و تا لحظه نگارش این گزارش ۱۳ استاندار در سطح کشور انتخاب شده‌اند.
وزارت کشور دولت پزشکیان نیز اعلام کرد که در رویکردی مشابه شورای راهبری، کمیته‌ای تشکیل و شاخص‌هایی را تعیین و با انطباق آنها با افراد و گزینه‌های پیشنهادی استانداران انتخاب می‌شوند.
اما رویکرد در پیش گرفته‌شده همچون انتصاب وزرای دولت با انتقادات فراوانی روبه‌رو است. «یک نوع بی‌سلیقگی در انتخاب استانداران شکل گرفته است.» این حرف مشترک بسیاری از منتقدین به انتصابات استانداران دولت پزشکیان است. با انتخاب نخستین استاندار، بسیاری رویکرد دولت را امیدوارانه و مثبت ارزیابی کردند.
تاکنون از میان استانداران اعلام‌شده ۷ استاندار اصلاح‌طلب (کردستان، لرستان، خوزستان، آذربایجان شرقی، خراسان رضوی، گیلان و قم)، ۴ استاندار اصولگرا (یزد، تهران، اصفهان، همدان) یک استاندار میانه‌رو و نزدیک به جریان‌های اصلاح‌طلب (کهگیلویه و بویراحمد) و یک استاندار میانه‌رو نزدیک به اصولگراها (فارس) است. اگرچه تاکنون برتری با چهره‌های اصلاح‌طلب است اما دولت چهاردهم استانداری سه استان کلیدی و مهم اصفهان، تهران و یزد را به چهره‌های اصولگرا داده است.
تحلیل درصد آراء شرکت‌کنندگان در انتخابات دوره چهاردهم و تناسب آنها با استانداران انتخاب شده با توجه به میزان مشارکت کمتر از ۵۰ درصد در اکثر استان‌ها و توجه به این موضوع که ساکتین در انتخابات اگر پای صندوق رای میآمدند به احتمال قوی رای‌شان در سبد اصولگرایان نمیرفت. پس نه جو اغلب استان‌ها خواهان حضور استانداری از جریان اصولگرایی آن هم از نوع تندرو، ضدتوسعه و عضو ستاد رقیب است و نه رای‌دهندگان به پزشکیان و سبد رای او چنین خواسته‌ای دارند.
با ترسیم این مسیر، بعید یا بسیار سخت است که دولت در مسیر گفتمان مطرح‌شده از سوی مسعود پزشکیان برای حرکت به سمت توسعه همه‌جانبه که وجهی از آن توسعه سیاسی است، قرار گیرد.
