خبرآنلاین نوشت: به نظر می رسد فضای منطقه ای و بین المللی شرایط را برای سوداگری برخی بازیگران بی قاعده و تاجرمآب چون امارات متحده فراهم کرده است.

هر چند ادعاهای امارات متحده در ماجرای جزایر سه‌گانه ایرانی در سال‌های اخیر بارها تکرار شده است، اما روندهای جاری نشان می‌دهد این موضوع به کارت بازی امارات در برابر بازیگران منطقه ای و بین المللی تبدیل شده و اکنون نیز این ادعاها را می توان بخشی از جنگ ترکیبی صهیونیستی آمریکایی علیه ایران و در چارچوب پیمان ابراهیم ارزیابی کرد.

توافق ابراهیم یا پیمان ابراهیم به بیانیه مشترک ایالات متحده، رژیم صهیونیستی و امارات متحده عربی اشاره دارد که در ۲۳ مرداد ۱۳۹۹ (۱۳ اوت ۲۰۲۰) منعقد شد. از این عنوان همچنین برای اشاره کلی به توافق‌نامه‌های عادی‌سازی روابط رژیم صهیونیستی و سایر کشورهای عربی نیز استفاده می‌شود. 

تا قبل از عملیات طوفان الاقصی در ۱۵ مهر ۱۴۰۲ (۷ اکتبر۲۰۲۳) پیش‌بینی می‌شد به زودی در چارچوب مذاکرات چندساله، پیمان ابراهیم مشمول عربستان سعودی نیز شده و عادی سازی روابط عربستان و اسرائیل اعلام شود که این موضوع در جریان جنگ غزه با موانع زیادی مواجه شد.

هر چند پیمان ابراهیم پس از عملیات طوفان الاقصی و در جریان جنگ غزه به کما فرو رفته و تلاش آمریکا برای گسترش آن به سایر کشورهای عربی با بن‌بست مواجه شده، اما امارات متحده عربی به عنوان یکی از بانیان این پیمان و همسو با تلاش‌های اسرائیلی و آمریکایی تلاش دارد آن را زنده نگهدارد اما در حال تلاش برای اخذ امتیازهای بیشتر از طرف های صهیونیستی-آمریکایی و غربی است.

انزوای بیشتر رژیم  صهیونیستی به دلیل جنایات غیرقابل انکار در غزه و منفور شدن بیشتر این رژیم در افکار عمومی منطقه و جهان به عنوان فرصتی برای زیاده‌خواهی های بیشتر امارات متحده از طرف‌های اسرائیلی و غربی تبدیل شده است. چنانچه به گفته مقامات آمریکایی، عربستان نیز در جریان جنگ غزه برای پذیرش پیمان ابراهیم شروط نظامی امنیتی بیشتری تعیین کرده که از نظر واشنگتن تامین آنها دشوار است. اما گویا خواسته‌های امارات متحده، آمریکا و اسرائیل همپوشانی بیشتری دارد و به نظر می¬رسد احتمالا بخشی از آن شامل ادعاهای امارات درباره جزایر سه‌گانه ایرانی است.

بخش دیگری از مطالبات امارات متحده نیز تحمیل شرایط خود به آینده غزه است. در روزهای اخیر نیز وزیرخارجه امریکا اعلام کرد واشنگتن در حال بررسی طرحی برای توسعه غزه با مشارکت اسرائیل و امارات متحده عربی برای پس از جنگ است. آمریکایی ها با این ادعا به دنبال تغییر فضای خشم عمومی جهانی از جنایات اسرائیل علیه مردم فلسطین هستند، اما این ادعا سیگنالی از وجود مذاکرات پنهانی بین آمریکا، اسرائیل و امارات متحده و مبادله کارت های مختلف آنها حکایت دارد، که احتمالا حتی مطلوب بازیگران دیگر عربی چون عربستان و قطر نیز نباشد.

تقویت پیمان ابراهیم از سوی امارات متحده و کمک به رژیم صهیونیستی برای خروج از انزوا، قدرت چانه زنی عربستان و قطر در رابطه با آمریکا را نیز کاهش خواهد داد. این در حالی است که تقویت مواضع غیرقانونی امارات متحده علیه تمامیت ارضی ایران نیز در بلندمدت موقعیت ژئوپلتیکی و ژئواکونومیکی عربستان و قطر و دیگر کشورهای همسایه خلیج فارس را هم تضعیف خواهد کرد. هر چند خیالی است و نیروهای مسلح ایران هرگز اجازه تحقق چنین سناریویی را نخواهند داد اما از این منظر هر نوع دسترسی امارات متحده به جزایر ایرانی، برای پروژه های کلان ژئوپلتیکی و ژئواکونومیکی آمریکایی-صهیونیستی در منطقه است که منجر به هژمونی اسرائیل می شود و به نفع هیچ کشور عربی اسلامی در منطقه به ویژه پادشاهی عربستان سعودی نیست. البته می توان همراهی سایر کشورهای عربی با ادعاهای غیرقانونی امارات متحده درباره جزایر ایرانی را تاکتیکی ارزیابی کرد. اما همکاری در سندسازی اماراتی-صهیونیستی علیه جزایر ایرانی منافع راهبردی سایر کشورهای عربی منطقه را هم از بین خواهد برد.

از منظر حقوقی امارات متحده درباره ادعای ارضی علیه جزایر سه‌گانه ایرانی مدارک تاریخی و حقوقی برای ارائه به مجامع بین‌المللی ندارد. به همین دلیل نیز از هر فرصت در روابط دوجانبه، چندجانبه و بین‌المللی به دنبال سندسازی درباره جزایر سه‌گانه ایرانی است. بیانیه مشترک سران اتحادیه اروپا و شورای همکاری خلیج فارس نیز در همین چارچوب ارزیابی می‌شود. اما سناریو تخیلی دیگر برای دشمنان ایران احتمالا درباره سو استفاده از جنگ احتمالی بین ایران و اسرائیل برای تجاوز به حاکمیت سرزمینی ایران به نفع پروژه های تخیلی دیگر مانند خاورمیانه بزرگ و آغاز دومینوی جنگ و تجزیه کشورهای اسلامی منطقه است.

در ان راستا مواضع فریبکارانه طرف اروپایی نیز در این رابطه غیرقابل چشم پوشی است. چنانچه نمایندگی ایران در سازمان ملل در موضع خود اعلام کرد اروپایی‌ها در مذاکرات دوجانبه با ایران از لزوم پیروی از راهکارهای دیپلماتیک می‌گویند اما در عمل با مواضع خلاف قوانین و منشور سازمان ملل متحد راه‌های دیپلماتیک را مسدود می‌کنند. این الگوی رفتاری اروپایی کاملا سابقه دار است و اروپایی ها همواره تلاش کرده اند با فریبکاری کاتالیزور سناریوهای آمریکایی-صهیونیستی علیه ایران و سایر کشورهای منطقه باشند.

اما در مجموع مهم‌ترین پیام الگوی رفتاری اروپایی-آمریکایی و صهیونیستی و همکار منطقه ای آنها یعنی امارات متحده این است که سناریوهای خطرناکی در منطقه در حال شکل‌گیری است که از سوی اتاق فکر مشترک واشنگتن و تلآویو هدایت می‌شود و امارات متحده نیز به یکی از بازیگران آن تبدیل شده است.