اطلاعات نوشت: در نشست خبری روز پاسداشت زبان فارسی، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی، بیان کرد: زبان فارسی یکی از ارکان هویت ملی ایرانیان است و تا زمانی که ایران بوده، زبان فارسی بوده و تا وقتی که زبان فارسی باشد ایران هم خواهد بود. این زبان یکی از کهن‌ترین زبان‌های زنده دنیا است که با ادبیات غنی و فاخر خود، ایران را به همه جهان شناسانده و این زبان به همه جا رسیده‌است.
او افزود: زبان فارسی، در داخل مرزهای ایران به عنوان زبان مشترک بین همه مردم ایران پذیرفته شده‌است؛ در واقع از دیرباز مردم ایران با هر زبان مادری‌ای که داشتند، برای گفتگو با یکدیگر زبان فارسی را انتخاب کرده‌اند.
حداد عادل با بیان اینکه بر اساس اصل ۱۵قانون اساسی، زبان و خط فارسی، زبان و خط رسمی کشور است، گفت: از سال ۱۳۶۹که فرهنگستان زبان و ادب فارسی تأسیس شد و در حال حاضر ۳۴سال از تأسیس آن می‌گذرد، شأن فرهنگستان، پاسداری از زبان فارسی و عهده گرفتن وظایفی است که از عهده سایر نهادها برنمی‌آید. شئون حاکمیتی مربوط به زبان فارسی از وظایف ذاتی و اصلی فرهنگستان است.
رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی خاطرنشان کرد: از زمانی که ۲۵اردیبهشت ماه روز پاسداشت فردوسی نامیده شده، مسئولیت اصلی این روز را را برعهده گرفتیم. امسال نیز یک گام بلند و جدید در این زمینه برداشتیم و تصمیم گرفتیم که به سخنرانی در جلسه رسمی اکتفا نکنیم؛ در نتیجه ۲۶اردیبهشت را هم به دنبال آن آوردیم و رویداد علمی در حوزه زبان و ادبیات فارسی اضافه می‌کنیم؛ به این معنا که گروه‌های خودمان در فرهنگستان، همایش تخصصی در حوزه کار خود در داخل فرهنگستان برگزار کنند.
او ادامه داد: بعدازظهر ۲۵اردیبهشت ماه بعد از مراسم رسمی، در تالارهای مختلف فرهنگستان شاهد برپایی جلسات تخصصی توسط گروه‌های مختلف فرهنگستان خواهیم بود که در حوزه تخصصی مقاله می‌خوانند. این برنامه نخستین‌بار است که اجرا می‌شود و امیدواریم گام اولی باشد که هر ساله در چنین روزی با دعوت از صاحب‌نظران در حوزه زبان فارسی، اجتماعات علمی برپا شود.
حداد عادل همچنین درباره پاسداشت فردوسی و حضور شاهنامه در زندگی مردم، توضیح داد: در طول تاریخ فردوسی آنقدر که نزد عامه شناخته شده، نزد استادان اهل تحقیق مطرح نبوده‌است. او شاعری ملی و مردمی است و نمونه‌اش نقالی است و نقالان روایتگر داستان ایران کهن از زبان فردوسی بوده‌اند. در قدیم روستایی‌ها نیر با شاهنامه اُنس داشتند و برخی شاهنامه را حفظ می‌کردند.
جا دارد هم صدا و سیما و هم فیلمسازان مستقل با الهام از شاهنامه، تولیدات رسانه‌ای زیادی داشته باشند، زیرا شاهنامه یک خوراک فرهنگی مناسب برای همه ملت‌های فارسی است.
وی افزود: در سینما و تلویزیون کمتر به شخصیت‌های ادبی‌مان پرداخته شده‌است، زیرا برخی از تهیه‌کننده‌ها و کارگردانان ما چنانچه باید با زبان فارسی آشنا نیستند. باید در دانشکده صدا و سیما و برخی رشته‌های فیلمسازی استعدادهای ادبی را نشان کنیم و آن‌ها را با عمق ادبیات فارسی آشنا کنیم.
در این آشنایی، هزار موضوع برای فیلمسازی پیدا خواهند کرد. ما بر سر گنج نهان در خرابه‌ای نشسته‌ایم که باید گنج را پیدا و استخراج کنیم. در این صورت جامعه ما را متفاوت می‌کند و خواهیم دید حقایق موجود در ادب فارسی، چقدر با مضمون‌های دنیای غرب فرق می‌کند.
