رویداد۲۴ به نقل از آسوشیتدپرس نوشت: سلطه و نفوذ قدرت پوتین باعث شده که سایر مقامات این کشور به چهره‌هایی مطیع و در حاشیه قدرت تبدیل شوند. با این سطح از قدرت پوتین و تبعات جنگی که علی‌رغم همه تحریم‌ها و مخالفت‌ها و با وجود هزینه جانی برای سربازان روسی با اوکراین آغاز شده است، یک سؤال، ترس به دل همه در داخل و خارج از کشور انداخته و آن اینکه که پوتین در ۶ سال آینده چه خواهد کرد؟
جنگ در اوکراین، جایی که روسیه مدام درحال پیشروی است و به نظر می‌رسد برایش کم دستاورد هم نبوده، مساله نگران کننده اصلی است؛ هیچ نشانه‌ای از تغییر راهبرد در پوتین دیده نمی‌شود. برایان تیلور، استاد دانشگاه سیراکیوز و نویسنده کتاب «رمز پوتینیسم» در مصاحبه‌ای با آسوشیتدپرس با اشاره به اینکه جنگ در اوکراین نقشی تعیین‌کننده در پروژه سیاسی کنونی پوتین دارد، گفته است: «من نشانه ای از تغییر مسیر در او نمی‌بینم و این بر هر چیز دیگری تأثیر می‌گذارد.»
احیای روسیه بزرگ | پوتین از ادامه جنگ در اوکراین چه می خواهد؟
پوتین در سخنرانی خود در ماه فوریه قول داد که اهداف مسکو در اوکراین را محقق کند و هر کاری که لازم است برای «دفاع از حاکمیت و امنیت شهروندان خود» انجام دهد. او مدعی شد که ارتش روسیه «تجربه رزمی عظیمی به دست آورده است» و «قاطعانه با داشتن ابتکار عمل در بخش‌هایی دست به حمله زده است».
جنگ اوکراین هزینه هنگفتی به دنبال خواهد داشت که می‌تواند منجر به به کاهش از بودجه پروژه‌های گسترده داخلی و اصلاحات در آموزش، رفاه و مبارزه با فقر شود. یعنی همان چیز‌هایی که پوتین در همین سخنرانی دو ساعته اخیرش به تفصیل در بابشان سخن راند.
تیلور معتقد است چنین پروژه‌هایی بیش از آنکه با هدف و قصد اجرایی و عملیاتی شدن، بیان شوند با انگیزه نمایش مطرح می‌شوند. او گفته است: ایده‌هایی که پوتین در سر دارد برای احیاء سرزمین روسیه بزرگ است و برای همین می‌خواهد اوکراین را به جایی که به آن تعلق دارد، باز گرداند و من فکر می‌کنم که این برنامه او بر هر برنامه اجتماعی-اقتصادی دیگر اولویت دارد.»
اگر قرار شود جنگ در همین وضعیت برای هردو طرف به پایان برسد، درحالی‌که روسیه بخشی از مناطقی را که از پیش تصرف کرده حفظ کند، قطعا این باعث نگرانی کشور‌های اروپایی خواهد شد که نکند پوتین به ماجراجویی‌های نظامی بیشتری در بالتیک یا لهستان تشویق شود.
استفان والت، استاد روابط بین‌الملل دانشگاه هاروارد، در مجله فارین پالیسی نوشته است: «این امکان وجود دارد که پوتین جاه‌طلبی‌های بیشتری داشته باشد و تلاش کند موفقیتی را که با هزینه بسیار در اوکراین کسب کرده، با حمله‌ای جدید در جایی دیگر دنبال کند؛ اما کاملاً هم ممکن است که جاه‌طلبی‌هایش با توجه به هزینه‌های گزاف آن و یا اینکه او فعلا تمایل یا نیازی به قمار دیگر ندارد، از این فراتر نرود.» با این حال، والت در ادامه افزوده است: «زمانی که جنگ اوکراین تمام شود، روسیه در شرایطی نخواهد بود که یک جنگ متجاوزانه دیگر را آغاز کند.»
دیگران، اما مخالف این نگاهند و می‌گویند نباید تا این حد انتظار رفتار منطقی از پوتین داشت. ماکسیم سامورکوف، از مرکز کارنگی روسیه اوراسیا، گفته است که «مسکو با هوی و هوس و توهمات پوتین، احتمالا مرتکب اشتباهات محکوم به شکستی خواهد شد» به اعتقاد این تحلیل‌گر، یکی از عواملی که می‌تواند روی تصمیمات پوتین تاثیرگذار باشد، سن اوست. «پوتین ۷۱ سال دارد و می‌داند در حال نزدیک شدن به سال‌های پایانی عمرش است؛ بنابراین این محدودیت مطمئناً در تصمیم‌گیری او مؤثر است. اینکه او احساس کرده زمان زیادی ندارد بدون شک در تصمیم سرنوشت‌سازش برای حمله به اوکراین نقش داشته است.»
افزایش اطرافیان بله قربان‌گوی پوتین چه تاثیری بر آینده روسیه خواهد گذاشت؟
سامورکوف می‌گوید: «در مجموع، پوتین ممکن است با قدرت کمتری نسبت به آنچه که به نظر می‌رسد، وارد دوره جدید خود شود. آسیب‌پذیری‌های روسیه واضح‌تر از آن است که کسی بتواند آن را نادیده بگیرد. اکنون بیش از هر زمان دیگری، تصمیمات در کرملین به شیوه‌ای شخصی و خودسرانه اتخاذ می‌شود که حتی فاقد ارزیابی‌های اساسی است.»
او می‌گوید: «نخبگان سیاسی روسیه در اجرای دستورات پوتین منعطف‌تر و همراه‌تر و به جهان‌بینی پارانوئیدی او پایبندتر شده‌اند. رژیم در معرض خطر دائمی فروپاشی یک شبه قرار دارد، همانطور که برای سلفش شوروی، سه دهه پیش رخ داد.»
عضر نقش آفرینی کلیسا | آیا دشمنی روسیه با غرب تشدید خواهد شد؟
پوتین مطمئناً به رابطه خصمانه خود با غرب ادامه خواهد داد. او در سخنرانی اخیر خود گفته است «می‌خواهند همان کاری را که در بسیاری از نقاط جهان از جمله در اوکراین کردند با روسیه بکنند: اختلاف را به درون خانه بیاورند تا آن را از داخل تضعیف کنند.»
مقاومت پوتین در برابر غرب نه تنها نشان‌دهنده خشمش از حمایت آن‌ها از اوکراین است، بلکه می‌خواهد ثابت کند که آن‌ها اصول اخلاقی روسیه را هم دست‌کم گرفته‌اند.
روسیه سال گذشته اعلام کرد که «جنبش» LGBTQ+ یک جریان افراطی است که طبق گفته مقامات روس هدفش مبارزه با ارزش‌های سنتی مانند ارزش‌های مورد حمایت کلیسای ارتدکس روسیه در مواجهه با نفوذ غرب است و به همین علت آن را ممنوع کرد. دادگاه‌ها همچنین تغییر جنسیت را ممنوع کردند.
تیلور گفته است: «از نظر من ردپا و نقش کلیسای ارتودکس را در این تصمیمات مشهود است.» او همچنین به موج خشم رسانه‌های اجتماعی به مهمانی‌ای که آناستازیا ایولیوا مجری تلویزیونی، برگزار کرده بود اشاره کرد که در آن از مهمانان دعوت شد تا «تقریباً برهنه» ظاهر شوند. به گفته او «سایر بازیگران سیستم می‌دانند که طرح مسائلی اینچنینی با افکار و روحیات پوتین همخوانی دارد. افرادی هستند که علاقه‌مندند از آب گل‌آلود ماهی بگیرند.»
اگرچه اپوزیسیون و رسانه‌های مستقل تقریباً ذیل سرکوب پوتین نابود شده‌اند، اما هنوز هم اقدامات بیشتری برای کنترل فضای اطلاعاتی روسیه، از جمله تلاش برای پیشبرد طرح «اینترنت مستقل» درحال انجام است.
تحلیف ریاست‌جمهوری دو روز قبل از «روز پیروزی»، مهم‌ترین تعطیلات سکولار روسیه برگزار می‌شود که سالگرد یادبود تسخیر برلین از سوی ارتش سرخ شوروی در جنگ جهانی دوم و یادآور رنج‌های عظیم جنگی است که طی آن ۲۰ میلیون نفر از مردم شوروی کشته شدند. شکست آلمان نازی جزئی جدایی‌ناپذیر از هویت روسیه مدرن است و پوتین با مقایسه آن با جنگ اوکراین به دنبال توجیه حمله خود به این کشور است.
