جماران نوشت: تیم ملی فوتبال زیر 23 ژاپن با شکست ازبکستان در فینال قهرمانی آسیا به مقام قهرمانی رسید اما فراتر از قهرمانی ژاپنی ها که نشان دهنده کارهای بنیادی در رده های سنی و سرمایه گذاری بر روی جوانان است، فینال دیروز یک درس مهم نیز داشت.

ژاپنی ها در حالی دیروز موفق به شکست ازبکستان شدند که تا دقیقه 96 با یک گل جلو بودند، اما صحنه مشکوک به هند پنالتی می رفت که رویای سامورایی ها را بر باد دهد. با این حال موعود بنیادی فر که قضاوت دیدار را بر عهده داشت اعلام پنالتی نکرد.

پس از بازبینی داوران ویدئوی، موعود فراخوانده شد و او هم پس از چند بار بررسی وضعیت در دقیقه 98 بازی، اعلام پنالتی کرد. تصمیمی که پتانسیل این را داشت که با اعتراض شدید ژاپنی ها همراه شود چرا که اگر پنالتی گل می شد بازی به وقت های اضافه و شاید ضربات پنالتی کشیده می شد، اما این اعتراض هرگز رخ نداد.

پس از این که بنیادی فر تلویزیون را ترک کرد و به نشانه پنالتی در سوت خود دمید، نه بازیکنی که مرتکب هند ناخواسته شده بود و نه هیچ یک از بازیکنان ژاپن به سمت بنیادی فر نرفته و هیچ اعتراضی نکردند و حتی با او صحبتی هم نکردند. یکی دو بازیکن ژاپن به جای اعتراض بیهوده به بنیادی فر برای تصمیمی که قطعی است و بر نمی گردد به سمت دروازه بان خود رفتند و سعی کردند به او روحیه بدهند. این کار بی فایده هم نبود و سنگربان ژاپن پنالتی ازبکستان را مهار کرد تا ژاپن با همان یک گل پیروز شده و قهرمان آسیا شود.

در نگاه اول کار ژاپنی ها شاید طبیعی به نظر برسد، اما تصور کنید این اتفاق برای تیم ملی رخ می داد. یعنی در فینال یک تورنمنت مهم در دقیقه 96 علیه یک تیم ایرانی پنالتی آن هم با VAR اعلام می شد. در چنین شرایطی بازیکنان، اعضای کادر فنی و به طور کلی افراد روی نیمکت چه واکنش هایی نشان می دادند و چه هجمه ای به پا می شد؟ از یاد نبرده ایم که دو دوره پیش در جام ملت های آسیا، بازیکنان ایران در بازی با همین ژاپن برای اعتراض به خطایی که اصلا اعلام هم نشده بود، شروع به اعتراض کردند و دروازه شان باز شد.

ژاپنی ها به فوتبال ایران یک درس مهم دادند؛ وقت و انرژی خود را روی چیزی که تغییر می کند، نگذار و بر روی هدفت متمرکز شو.