ضمیمه دانش امروز روزنامه اطلاعات نوشت: کاهش منابع فسیلی و اثرات زیست‌محیطی آن ازجمله دلایل اصلی توجه به استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر به شمار می‌‌آیند اما به دلیل عدم تولید مداوم برق در نیروگاه‌های تجدیدپذیر و وابستگی شدید آنها به ساعات مختلف شبانه‌روز و فصول گوناگون سال، استفاده از سامانه‌های هیبریدی تعاملی اهمیت زیادی دارد.
از منابعی که به شرایط جغرافیایی وابستگی ندارند و در هر زمان امکان تولید برق دارند، می‌توان به راکتورهای هسته‌ای، سامانه‌های احتراقی شامل سوخت‌های فسیلی و زیستی و همچنین پیل سوختی اشاره کرد.
پیل‌های سوختی بهترین و مناسب‌ترین سامانه هیبریدی تعاملی در نیروگاه‌های تجدیدپذیر هستند. در میان انواع مختلف پیل‌های سوختی، پیل‌های سوختی غشائی به دلیل دمای عملکرد پایین مناسب‌تر هستند.
در همین زمینه طرح «افزایش فاکتور ظرفیت نیروگاه بادی با تولید همزمان هیدروژن از انرژی بادی و بهره‌گیری آن در سیکل ترکیبی بادی ـ پیل سوختی» در دانشگاه علم و صنعت ایران اجرا شد. در این طرح، قسمتی از برق پانل بادی صرف تولید هیدروژن و ذخیره‌سازی به کمک واحد الکترولیز کننده غشایی شده است. با این کار در ساعات اوج مصرف که جریان باد گاهی از اوقات وجود ندارد، برق شبکه به کمک مصرف هیدروژن در پیل سوختی غشایی فراهم می‌شود.
در بخش دیگری از این پژوهش، پانل بادی صرفاً به‌منظور تأمین برق واحد الکترولیز کننده و ذخیره‌سازی هیدروژن استفاده شده و در نهایت به کمک پیل سوختی غشایی، برق پایداری در کل شبانه‌روز تأمین می‌شود که در این حالت دیگر انرژی مورد نیاز وابسته به جریان تجدیدپذیر بادی با نوسانات مختلف نیست.همچنین در این طرح پس از راه‌اندازی سامانه هیبریدی، پایداری شبکه و افزایش فاکتور ظرفیت توربین بادی و به‌طور کلی موارد فنی به‌طور کامل بررسی شده است .
با استفاده از نتایج این پژوهش می‌توان انرژی برق مناطق بادخیز ایران را تأمین کرد. با این‌که نمونه آزمایشگاهی این پژوهش در دانشگاه علم و صنعت ساخته شد اما پژوهشگران برای شرایط تست عملیاتی مجبور شدند که از تونل باد استفاده کنند.
درصورتی‌که برای داشتن پاسخهای واقعی، باید منطقه‌ای را به‌عنوان مدل انتخاب کرده و نمونه را در آن منطقه قرار داد اما این امکان برای آنها وجود نداشت و در نهایت تست‌های لازم با تونل باد که باد مصنوعی دارد، انجام شد.
علاوه بر مسائل ذکر شده، مشکل تأمین آب هم وجود داشت چراکه برای تولید هیدروژن باید از آب شیرین منطقه استفاده کرد و پیل سوختی برای آن‌که به‌خوبی عمل کند، نیاز به ذخیره هیدروژن دارد.
این موضوع هم از چالش‌های مهمی بود که اگر حل نمی‌‌شد، طرح با شکست مواجه می‌شد. هدف در این طرح، استفاده از پیل سوختی در منازل بود که تابع شرایط باد نباشد و برق تولید کند اما مشکل برق مستقیم هم پیش روی انجام این طرح بود که برای حل آن، باید از «اینورتر» استفاده می‌شد. در مجموع می‌توان گفت که این طرح، یک طرح کم‌نظیر در دنیاست که به تأمین برق واحدهای مسکونی کمک می‌کند.
