به گزارش «اطلاعات آنلاین»، براساس آیات و روایت محدودکردن آزادی آنان و یا محروم کردن آنان از حقالزحمهشان، از محرّمات است.
همچنان که قرآن درباره احترام معنوی کار زن میگوید: «من کار هیچ کارورزی را از شما، چه زن و چه مرد، ناچیز نمیسازم» (آلعمران، ۱۹۵) و درباره احترام اقتصادی کار زن میفرماید: «مردان را از آنچه کنند، نصیبی است و زنان را نیز از آنچه کنند» (نساء، ۳۲)
در خصوص احترام سیاسیِ کار زنان آورده است: «ای پیامبر، اگر زنان مؤمن نزدت آمدند تا بیعت کنند، بدین شرط که هیچکس را با خدا شریک نسازند و دزدی نکنند و زنا نکنند و فرزندان خود را نکشند و فرزندی را که از شوهرشان نیست، بهدروغ به او نسبت ندهند و در کارهای نیک نافرمانی تو را نکنند، با آنها بیعت کن و برایشان از خدا آمرزش بخواه» (ممتحنه، ۱۲).
قرآن احترام خود را نسبت به قرابت زنان و حقشان در میراث تأکید میکند: «از هر چه پدر و مادر و خویشاوندان به ارث میگذارند، مردان را نصیبی است. و از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان به ارث میگذارند، چه اندک و چه بسیار، زنان را نصیبی است؛ نصیبی معیّن» (نساء، ۷). و سرانجام، به همه حقوق زن در همه امور زندگی اذعان میکند: «برای زنان حقوقی شایسته است همانند وظیفهای که بر عهده آنان است» (بقره، ۲۲۸).
در هیچیک از آیات قرآن نمیبینیم که زن از تصرف در اموالش منع شده باشد، حتی پس از ازدواج. در دنیای معاصر و در کشورهای متمدن قوانینی وجود دارد که پس از ازدواج، زن را از داراییهایش محروم میکند.
در قرآن هیچوقت اجازه داده نشده است که ازدواج بدون رضایت زن بر او تحمیل شود و حق اجازه پدر درباره ازدواج اول دختر جنبه مشاوره دارد و نمیتواند ازدواجی را بر او تحمیل کند، و اگر پدر دختر را با وجود مصلحت و شایستگی، از ازدواج منع کند، حق مشاوره اش ساقط میشود.
متن کامل نوشتار امام موسی صدر در روزنامه اطلاعات درباره دیدگاه قرآن کریم درباره زن را اینجا بخوانید.