همشهری آنلاین نوشت: آمارها می‌گویند نزدیک به ۶۰ درصد مردم ایران دچار اختلالات روانی هستند و خیلی از آنها از بیماری خود خبر ندارند. خیلی از کسانی هم که خبر دارند، یا خود را به حال خود رها می‌کنند تا زمان بگذرد و یا به خوددرمانی، خواندن کتاب‌های غیراستاندارد و غیرکاربردی، دنبال کردن پیج‌های اینستاگرامیِ زرد و امتحان کردن انواع دمنوش رو می‌آورند. کارهایی که نه تنها جواب نمی‌دهند، بلکه ممکن است حال روحی فرد را بدتر و فقط پروسه درمان را طولانی‌تر کنند.
دکتر منا کَروندی، روانپزشک و متخصص اعصاب و روان می‌گوید: متاسفانه در کشور ما هنوز این تصور درباره بیماری‌های روحی و روانی رایج است که فقط هرکس که جنون دارد، باید به متخصص اعصاب و روان یا روانشناس مراجعه کند که تصور بسیار غلطی است.
دکتر کروندی می‌گوید: در کشورهای دیگر، افراد برای کوچک‌ترین مسائل زندگی خود به روانشناس و روانپزشک مراجعه می‌کنند و از آنها کمک و مشورت می‌گیرند. اما در کشور ما تا صحبت از مشکلات روحی و روانی می‌شود، مردم فقط جنون و دیوانگی و روان‌پریشی به ذهن‌شان می‌رسد.
این روانپزشک ادامه می‌دهد: گروهی هم هستند که تصورشان این است که مثلا طبقه مرفه هیچ نیازی به روانشناس و روانپزشک ندارند. چون به دلیل اوضاع خوب اقتصادی هیچ وقت روان‌شان تحت فشار قرار نمی‌گیرد.
این متخصص اعصاب و روان ادامه می‌دهد: شما اگر یک مشکل کوچک پوستی پیدا کنید، به متخصص پوست مراجعه می‌کنید و اگر دچار سوختگی هم شوید، باز به متخصص پوست مراجعه می‌کنید. مشکلات روحی و روانی هم همین طور است. افراد هم برای کنترل روان‌پریشی خود باید به روانشناس و روانپزشک مراجعه کنند و هم برای افسردگی و حتی یک اضطراب ساده.
این روانپزشک به ویژگی‌های افراد دارای سلامت روان اشاره می‌کند و می‌گوید: افرادی که می‌توانند هیجانات مثبت را منتقل کنند، به دنبال باز کردن کلیپ‌های ناراحت‌کننده نیستند، اخبار منفی را به دیگران منتقل نمی‌کنند، برای درددل با دیگران مدام آه و ناله نمی‌کنند، بیشتر به دنبال شاد کردن دیگران هستند، به مسائل به عنوان رنج نگاه نمی‌کنند و مدام به دنبال حل مسائل هستند، در رفتارهای اجتماعی دنبال امنیت و حمایت هستند و کمتر دنبال تعارض و تنش هستند، و درمجموع کسانی که دو روی سکه را می‌بینند و مسائل را به صورت صفر و صد نمی‌بینند و وجه مثبت را بیشتر می‌بینند، افرادی هستند که از ذهن و جسم سالمی برخوردارند. این مواردی که نام بردم، لزوم یا عدم لزوم مراجعه ما به روانشناس و روانپزشک را نشان می‌دهد.
