تسنیم نوشت: در هفته‌های اخیر نام «سامانه پدافند هوایی موشکی صیاد تاکتیکی» بارها به گوش خورده است (خصوصاً پس از نمایش ماکتی از آن در نمایشگاه امسال آرمیا در روسیه). این سامانه به عنوان یکی از جدیدترین طراحی های صورت گرفته در صنایع هوافضای وزارت دفاع و با مشارکت نیروی پدافند هوایی ارتش، دارای چندین ویژگی جدید است که آن را به گزینه اصلی جایگزینی سامانه‌های فعلی عرصه دفاع هوایی کشور تبدیل می‌کند.
قدمت فعالیتهای نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران در زمینه پدافند هوایی همچون حوزه موشکی زمین به زمین به چند دهه قبل باز می‌گردد.
در دهه ۱۳۷۰ موشکهای دوش پرتاب، موشک بُرد کوتاه «شهاب ثاقب» و بُرد متوسط «صیاد-۱» محصولات حوزه پدافندی بودند. دوش پرتاب ها با جستجوگر حرارتی نیازی به سامانه‌های جانبی نداشتند و شهاب ثاقب هم تحت سامانه «یازهراء» در کنار سامانه راداری «اسکای گارد» به کار گرفته می‌شد.
طبق اطلاعات در دسترس، در صیاد-۱ هم صرفاً «موشک» ساخت ایران بوده و سایر اجزای سامانه خارجی بودند. صیاد-۱ که در فروردین ۱۳۷۸ با موفقیت علیه هدف پرنده آزمایش شد، موشکی با طول حدود ۱۱ متر، جرمی بالغ بر ۲۳۰۰ کیلوگرم و سرعت حدود ۴ ماخ (۴ برابر سرعت صوت) و برد ۳۴ کیلومتر و ارتفاع پرواز ۲۴ کیلومتر بود که به صورت تکی از روی پرتابگر ثابت شلیک می‌شد.
از آنجا که بررسی‌ها نشان می‌داد که ۴۰ تا ۵۰ درصد تهدیدات هوایی در آن مقطع، در بُرد متوسط دسته بندی می شوند، در دهه ۱۳۸۰ فعالیتها برای بومی سازی سامانه «هاوک» که آن هم در برد متوسط عمل می‌کرد، شدت گرفت.
قبل از آن، فعالیتهای مختلفی برای تعمیر و نگهداری و متحرک سازی آن در جهاد خودکفایی پدافند هوایی ارتش (نیروی هوایی وقت) انجام شده بود که شناخت بالایی از این سامانه ایجاد می‌کرد.
در فروردین ۱۳۸۸ موشک «شاهین» به عنوان نمونه بومی موشک سامانه هاوک اما با سامانه های الکترونیکی و جستجوگر راداری پیشرفته و به روز ساخته شد.
یک سال بعد هم سامانه «مرصاد» به عنوان نمونه بومی سامانه هاوک مشتمل بر رادار کشف، رادار ردگیری و رادار جستجوی ارتفاع پایین و سایر اجزاء کنترل و فرماندهی سامانه رونمایی شد که موشک شاهین را به کار می گرفت.
در شهریور سال ۱۳۹۰ هم موشک «شلمچه» با تغییراتی نسبت به شاهین به تولید رسید. این موشک‌ها امکان عملیات با سامانه هاوک را هم داشتند. موشکهای شاهین و شلمچه بُردی بین ۴۰ تا ۴۵ کیلومتر، ارتفاع هدف ۱۴ تا ۱۸ کیلومتر، طول بدنه حدود ۵ متر و جرمی در حدود ۶۳۷ کیلوگرم و سرعت کمتر از ۳ ماخ داشتند.
در ادامه، ضمن تولید سامانه مرصاد و تحویل آن به نیروی پدافند هوایی ارتش، کار ارتقاء و به روز رسانی آن هم به صورت مستمر ادامه پیدا کرد و از «مرصاد-۲» با بهبود در بُرد رادار خصوصاً در برابر اهداف با سطح مقطع راداری کم که تا امروز هم این روند ادامه داشته و سامانه «مرصاد-۲۱» هم ساخته شده است.
در این سیر تحول، «مرصاد-۱۶» نقش شاخصی دارد که در آن تمام اجزاء سامانه به صورت کاملاً متحرک در آمده و موشکهای «شلمچه-۲» که دارای طراحی بال متفاوتی هستند به خدمت گرفته شدند.
در خرداد ماه سال ۱۳۹۸، سامانه سلاح پدافند هوایی موشکی «۱۵ خرداد» رونمایی شد که در ادامه سیر تکاملی استفاده از موشک های صیاد-۲ و ۳ به تولید رسید.
این دو موشک در ابتدا تحت سامانه «تلاش» با سامانه سلاح روسی «اس-۲۰۰» مورد استفاده قرار می گرفتند که قابلیت درگیری با یک تا دو هدف را به آنها می داد.
این موشک ها بعداً از سامانه اس-۲۰۰ استقلال پیدا کرده و در نهایت در قالب سامانه ۱۵ خرداد به یک سامانه جدید با قابلیت های بسیار بیشتر ملحق شدند.
صیاد-۲ و ۳ موشک هایی با طول ۶.۱ متر، قطر بدنه ۴۰ سانتی متر، جرم حدود ۱۰۰۰ کیلوگرم و بردهای به ترتیب ۷۵ و ۱۲۰ کیلومتر هستند که اولی در سال ۱۳۹۲ و دومی در سال ۱۳۹۶ به بهره برداری رسیدند.
این موشک ها دارای سوخت جامد پیشرفته بوده و هر دو قابلیت انهدام اهداف در ارتفاع ۲۷ کیلومتر را دارند و از پرتابگر متحرک دارای محفظه (کنیستر) پرتاب می شوند.
اما در سامانه ۱۵ خرداد به واسطه گونه پیشرفته رادار بومی آرایه فازی نجم-۸۰۴، قابلیت درگیری همزمان با ۶ هدف شامل اهداف آیرودینامیک مانند هواپیما و بالگرد و پهپاد و موشک و نیز برخی انواع موشک های بالستیک ایجاد شده است.
این سامانه قابلیت کشف اهداف معمولی را در برد بیش از ۱۵۰ کیلومتری و اهداف پنهانکار را در برد ۸۵ کیلومتری دارد. به واسطه طراحی پیشرفته سامانه، امکان آماده عملیات شدن از حالت حرکت یا خارج شدن عملیات و حاضر به راه شدن آن در زمان حدود ۵ دقیقه ممکن است.
سامانه ۱۵ خرداد همچون نسل های جدید مرصاد در کمترین اجزاء شامل یک رادار نجم و یک پرتابگر ۴ تایی موشک است اما قابلیت افزوده شدن یک رادار جستجوی اولیه هم ضمن امکان اتصال به شبکه یکپارچه پدافند هوایی برای آن ایجاد شده است. سامانه ۱۵ خرداد با مجهز شدن به رادار پسیو (غیرفعال) جوشن به قابلیت جدید دیگری دست پیدا کرد. این سامانه در رزمایش های سالهای اخیر مورد استفاده قرار گرفته است.
* ویژگی‌های صیاد تاکتیکی
حضور سامانه صیاد تاکتیکی در نمایشگاه آرمیا ۲۰۲۳ مسکو اطلاعات جدیدی راجع به این سامانه در اختیار قرار داد. صیاد تاکتیکی به طور کلی سامانه ای عمل کننده در بُرد متوسط و ارتفاع بالاست که در کمترین تعداد اجزاء شامل یک خودروی حامل رادار و سه پرتابگر عمودی موشک (تلار) است.
موشکهای این سامانه می‌توانند از ۷۵ تا ۱۲۰ کیلومتر را پوشش دهند که به گفته مسئولان، این بُرد درگیری تا ۱۵۰ کیلومتر هم قابل ارتقاء است. تلار مورد اشاره بر روی یک خودروی کِشنده با قابلیت خارج از جاده (آفرود) بالا مستقر شده است که امکان جابجایی سامانه را در محیط های عملیاتی بهتر فراهم کند.
نکته مهم دیگر این است که از آنجا که وجوه تشابهی بین سامانه صیاد تاکتیکی و سامانه صیاد مورد استفاده در ناو شهید سلیمانی دیده شده است که خصوصاً از نظر بُرد درگیری تا ۱۵۰ کیلومتری آنها قابل بررسی است، می توان نتیجه گرفت در صورت ابراز تمایل نیروی دریایی سپاه امکان استفاده از قابلیت کوادپک برای حداکثر کردن تعداد موشکهای برد کوتاه منصوب بر ناو شهید سلیمانی هم توسط صنعت دفاعی حاصل شده است. این حداکثر شدن تعداد موشک های بُرد کوتاه با توجه به افزایش روزافزون تهدیدات متنوع موشکی و پهپادی در بردهای کوتاه بسیار مفید و شاید حتی لازم به نظر می رسد.
