به گزارش «اطلاعات آنلاین»، حکما مزاج قهوه تازه را گرم و خشک و طبع قهوه کهنه و بو داده را رو به سردی و خشکی می‌دانند. هر چه بیشتر بماند و کهنه‌تر شود از حرارت آن کاسته می‌شود.

قهوه، مفتح (بازکننده گرفتگی‌ها) مرقق (رقیق‌کننده خون)، مفرح (نشاط آور)، مسکن (تسکین درد)، ملین، مدر (ادرار آور)، مجفف (خشک‌کننده رطوبت بدن) و لاغر کننده است.

قهوه برای رفع انواع سردرد، انواع تب، یرقان، افسردگی، بواسیر، پرخوابی و مسمومیت ناشی از مصرف الکل مفید است. اگر در معده خلط بلغم باشد، مصرف قهوه یک ساعت بعد غذا به هضم غذا کمک می‌کند.

برای تقویت قلب باید هنگام تهیه قهوه به آن چند پر زعفران اضافه شود تا به بهترین وجه از ضرر آن بکاهد. همچنین اگر قهوه با زنجبیل، نبات، گلاب یا زعفران آماده شود، جلوی عوارض سوء آن گرفته خواهد شد.

مصرف بیش از حد آن موجب سردرد، بی‌خوابی، لاغری و زردی چهره، کاهش منی، تپش قلب، نفخ، کولیت، مالیخولیا وسواس، کابوس، خشکی اعضای تنفسی و ضعف عمومی می‌شود.

منع مصرف قهوه:

زنان باردار و شیرده، کسانی‌که سکته قلبی یا مغزی کرده‌اند، کسانی‌که فشار خون دارند، کسانی‌که دچار درد‌های مفاصل و پوکی استخوان، نقرس، عفونت و جوش صورت هستند، از قهوه استفاده نکنند. اگر افراد سرد مزاج قهوه را با شیر مصرف کنند موجب پیسی (برص) می‌شود.

بهتر است یک ساعت بعد از غذا صرف شود.