علی اشرف خانلری در ضمیمه ادب و هنر امروز روزنامه اطلاعات نوشت: «ایرج ابوالقاسمی»، هنرمند قلمزن تویسرکانی، رکورد قلمزنی بر روی فولاد را شکسته است. این هنرمند تاکنون موفق به قلمزنی بر روی 75 اثر فولادی شده است و بنا به گفتۀ خودش، تصمیم دارد به نام متبرّک امیرالمؤمنین علی(ع)،تعداد آثار هنری اش را به 110 عدد برساند.

این هنرمند، تعداد 110 اثر قلمزنی خود را در قالب احادیث، سخنان و اسماء مبارک و نام اعظم انبیاء و ائمه معصومین(ع)  بر روی فولاد در دست ساخت دارد که تاکنون موفق به ساخت 75 اثر قلمزنی بر روی شمشیر، کلاهخود، سپر جنگی، سرنیزه ، زره، و... شده است. او همچنین قرار است که نمایشگاهی از مجموعه آثار هنری اش را به زودی به نمایش بگذارد. حجّاری بر روی سنگ و منبّت کاری نیز از دیگر آثار این هنرمند با ذوق شهرستانی است.

بیش از 90 درصدآثار این هنرمند خلاق در وصف اهل بیت و با نگارش احادیث و اسماء مبارک و نام اعظم انبیاء و ائمه معصومین(ع) در قالب قلم زنی بر روی چوب، سنگ، ظروف مسی، فلزات سخت و فولاد، منبت ریز(حجاری سنتی) است.

ابوالقاسمی به حرفه آهنگری اشتغال دارد و در کنار این فعالیت، اوقات خود را با انجام کارهای مسگری، آهنگری سنتی، چلنگری، ساخت ابزار آلات فولادی، قفل سازی، ساخت سپر جنگی، کلاهخود، زره، شمشیر، مجسمه با مواد مختلف سنگ و سفال و چوب، مجسمه سازی، ساخت وسایل مسی، خراطی، معرّق کاری و گچ‌بری سنتی سپری می‌کند.

این استاد قلمزنی از نوجوانی عشق و علاقه وافری به این هنر سنتی داشته و بدون استاد و بدون حضور در کارگاه‌های آموزشی، با تلاش و همت بلند خود توانسته است این هنرها را فرا بگیرد.

او رسیدن به این درجه از استادی، بدون بهره جستن از اساتید را لطف خداوند می‌داند و می‌گوید:

ــ هنر بدون عشق معنا ندارد، بلکه این عشق است که هنر را می‌سازد و عشق به اهل بیت، خمیرمایه و اساس کارهایم بوده است.

استاد ابوالقاسمی دلیل شهرت افسانه‌ای لیلی و مجنون را عشق بیان می‌کند و می‌گوید:

ــ کوه بیستون را عشق کند، اما شهرتش فرهاد برد. من هم به مدد عشق و علاقه‌ای که به این هنر داشتم، توانستم بدون حضور استاد و تنها با تلاش و پشتکار و تمرین خود، این کار را یاد بگیرم.

 او اضافه می کند:

ــ قلم زدن بر روی فولاد، کار ساده‌ای نیست. من به عشق اهل بیت و معصومین(علیها سلام) قلم می زنم و تنها قدرت عشق است که این نقش‌ها را بر تن سخت فولاد حک می‌کند.

 او خاطرنشان می‌کند:

ـ مردم این دیار، محب و دوستدار خاندان پیامبر(ص) و اهل بیت هستند. من امروز نقش اسماء مبارک اولیاء الله را بر روی فولاد و سنگ حک می‌کنم که شاید پس از سال‌ها و قرن‌ها این آثار از دل خاک بیرون بیاید و آیندگان و نسل‌های بعدی با دیدن این نقش‌ها بدانند که پیشینیان و مردم این منطقه، عاشق و دلباخته اهل بیت بوده‌اند و  تاریخ گواه بدهد که شیعیان علی بن ابیطالب(ع) در شهری به نام تویسرکان بسیار بوده‌اند و با عشق وافر به ایشان، نام مبارک شان را بر روی فولاد حک کرده‌اند. چون ما هرچه داریم، همه از لطف و عنایات اهل بیت است. 

این هنرمند متعهد، با ابراز نگرانی از وضع فرهنگ و آینده نسل جوان کشور می‌گوید:

ـ متأسفانه فضای مجازی بلای جان خانواده‌ها و به ویژه جوانان شده است. با ظهور پدیدۀ فضای مجازی، جوانان غرق در این تکنولوژی شده و از پیرامون خود غافل شده‌اند. ارزش‌ها و هویت ملی مان کم رنگ شده است.

 وی معتقد است:

ـ جوانی که در فضای غیر واقعی غرق شده، در حقیقت خودش را نابود کرده است. غرق شدن در فضای مجازی، ذره ذره جان دادن و فنا شدن است.
 او به جوانان توصیه می کند که سرشان را از موبایل و فضای مجازی بیرون بیاورند و نگاه تازه‌ای به زندگی پیدا کنند. این عزیزان می‌توانند به یک شیئ بی جان و به یک طرح و نقاشی و اثر هنری خوب  ارزش بدهند.

استاد ابوالقاسمی در حالی به انجام کارهای متنوع هنری  با هزینه شخصی اشتغال دارد که سقف چوبی خانه‌اش براثر گذشت زمان، کمر خم کرده و سنگینی بار ساختمان، تنها بر دوش یک ستون است. اما او نگران آوار شدن خانه اش نیست، بلکه دغدغۀ وی آوار شدن فرهنگ منحط بیگانه بر هویت ملی و اسلامی کشورمان است.

این استاد قلمزن تویسرکانی، هیچ حمایت مادی و شخصی از مسئولان شهرستان نمی‌خواهد بلکه تقاضا دارد که از پشت میز اتاق کار خود بیرون بیایند و سری به کارگاه‌هایی که در  پستوها و زیر پله‌ها و مکان‌های نامناسبی که هنرمندانی در آنجا مشغول فعالیت‌های هنری هستند بزنند و برای معرفی هنر اصیل ایرانی و هنرمندان شهر و کشورمان مشارکت کنند.

استاد ابوالقاسمی، زکات این هنر را آموزش و انتقال آن به نسل های بعدی می داند و سخن خود را این گونه خاتمه می دهد:

ـ از اداره میراث فرهنگی می‌خواهیم برای معرفی بیشتر هنر و صنایع دستی بومی و محلی و انتقال فرهنگ و هنر ایرانی اسلامی به جوانان و نسل‌های آینده مشارکت کنند.