علی نصیریان می گوید: کسی که بیشترین حمایت را از من کرد، همسرم بود. او درک کرد که من چه وابستگی‌ای به کارم دارم.
استاد علی نصیریان گفت: خوب به‌خاطر دارم که فستیوال بزرگی در آتن اجرا می‌شد که برای شرکت در آن در همان مقطع زمانی پول زیادی می‌خواستم. همسرم گفت که برای این کار می‌توانیم فرشی را که جهیزیه من است، بفروشیم.
به نقل از همشهری آنلاین، وی افزود: قرار بود از استانبول با قطار بروم و غیر ازکمک هزینه، پولی نداشتم. همسرم به همین دلیل این پیشنهاد را به من داد. فرش زیر پایمان، فرش کاشان و دستباف بود و به قیمت بالایی هم آن را می‌خریدند؛ به همین دلیل است که پس از فوتش ۳ روز اشک چشمم خشک نشد.
نصیریان گفت: وقتی که بورسیه ۶ماهه مطالعاتی به من دادند یک بچه ۲ساله و یک ۲ماهه داشتیم که همسرم گفت تو برو ، من بچه‌ها را بزرگ می‌کنم. اینگونه فداکاری‌ها هیچ‌گاه از خاطرم نمی‌رود. به گمانم زنان ایرانی، نجیب‌ترین و بامحبت‌ترین زنان جهان هستند. زنان ایرانی بهترین زنانند و اگر به آنها محبت کنید، چندین برابر پاسخش را به شما می‌دهند. پس از فوت همسرم، من تنها شدم و از آن پس هم تنها زندگی می‌کنم.
