عصر ایران نوشت: مذاکرات ایران و امریکا از ایستگاه رم ایتالیا هم گذشت و حالا در انتظار نشست ها و دیدارهای بعدی است.

 باید از افتادن در بازی جا و مکان خودداری کرد. این بازی را قبلا یک بار سعید جلیلی به هنگام مذاکرات هسته ای انجام داد و به سریال طنزآمیزی از جابجایی تبدیل شد. تیم سعید جلیلی در آن زمان سعی داشت با استفاده از کارت میزبانی، به کشورهای نزدیک به ایران، امتیاز دهد. یک بار بغداد، یک بار مسکو و بار دیگر آلماتی قزاقستان.  تیم جلیلی هم چون در مذاکرات، به دستاوردی نمی رسید از اینکه طرف مقابل، پیشنهادات ایران برای محل میزبان مذاکرات را قبول می کرد از آن به عنوان دستاورد یاد می کرد.

 از سوی دیگر، بخشی از انرژی و وقت و توان مذاکرات به جای مذاکره، به رایزنی درباره محل مذاکره اختصاص می یافت و به جای نتیجه مذاکرات، جابجایی از این شهر به شهر دیگر با هدف ارائه دستاورد "تحمیل محل مذاکره به طرف مقابل" (!).

وقتی روحانی در سال ۹۲ به پیروزی رسید و ظریف رهبری مذاکرات را به دست گرفت به این بازی بیهوده پایان داد و با تعیین یک محل ثابت برای مذاکرات در هر دوره ( قبل و بعد از توافق موقت) تمرکز به اصل مذاکرات منتقل شد.

 چرا محل مذاکرات، تهران نباشد؟

می توان مذاکرات ایران و امریکا با میانجیگیری عمان را تهران تعیین کرد. این کار چند حسن دارد.

۱- تعیین تهران، اقدامی به نشانه حسن نیت از سوی ایران برای دست یابی به مذاکرات است.

۲- اعضای هیات امریکایی به ریاست ویتکاف (نماینده ترامپ) به تهران می آیند و با واقعیت های ایران و جامعه ایرانی فراتر از دروغ پردازی ها و اغراق ها و بزرگنمایی ها آشنا خواهند شد. این خود یکی از بزرگترین اقدامات برای مقابله با ایران هراسی است.

۳- اگر یک طرف مذاکره، همزمان میزبان هم باشد قطعا به صورت طبیعی، از توانایی و ابزارهای بیشتری در مذاکرات برخوردار خواهد شد.

۴- ویتکاف قبل از این برای سفر به تهران در صورت دعوت، ابراز تمایل کرده بود. چه بهانه ای بهتر از میزبانی از مذاکرات؟ ویتکاف فعال اقتصادی موفق امریکایی است و در سفر به تهران می توان درباره پیشنهاد همکاری ها و معاملات اقتصادی آینده بیشتر با او مذاکرات داشت. رئیس اتاق بازرگانی ایران می تواند میزبان او باشد و وی را با توانمندی ها و امکانات اقتصادی ایران بیشتر آشنا کند.

۵- با میزبانی تهران، احتمال کسب نتیجه مذاکرات بیشتر می شود. چون نشانه ای جدی از انگیزه و قصد مثبت ایران برای موفقیت مذاکرات است.

۶- در صورت میزبانی تهران، طرف ایرانی، راه های بیشتر و بهتری برای مذاکره غیرمستقیم و شبه مستقیم با طرف امریکایی خواهد داشت.

۷- تلاش ها و اتهام زنی ها برای انزوای سیاسی ایران، تضعیف خواهد شد.