به گزارش «اطلاعات آنلاین»، نتایج تحقیقات محققان دانشگاه بریگهام یانگ در ایالت یوتای آمریکا نشان می دهد که حضور خواهر در یک خانواده احساسات منفی مانند تنهایی در نوجوانان را کاهش می دهد و محبت بین خواهر و برادرها رفتارهای نوعدوستانه را تقویت میکند.
این مطالعه بخشی از پروژه خانوادههای شکوفا دانشگاه بریگهام یانگ بوده است که ۳۹۵ خانواده با بیش از یک فرزند -که حداقل یکی از فرزندان آنها نوجوانی بین ۱۰ تا ۱۴ سال بوده است- در آن حضور داشتهاند.
محققان در ابتدای مطالعه اطلاعات گستردهای درباره دینامیک هر خانواده جمعآوری و سپس یک سال بعد دادهها را مجدداً ارزیابی کردند.
نتایج تحقیق آنها نشان داده که حضور خواهر به کاهش احساسات منفی مانند تنهایی، احساس بیمحبتی، گناه، خجالت و ترس در نوجوانان کمک میکند. همچنین این موضوع هیچ ارتباطی با سن خواهر یا فاصله سنی بین خواهر و برادرها نداشته است.
براساس نتایج به دست آمده از این مطالعه علمی، اگرچه گاهی اوقات روابط بین خواهر و برادر در یک خانواده چالش هایی را به همراه دارد اما حضور خواهر در این خانواده تأثیر مثبتی بر سلامت روانی کودکان دارد.
لورا پادیلا-واکر، پژوهشگر دانشگاه بریگهام یانگ در یوتا، میگوید:حتی با وجود تأثیر والدین، خواهر و برادرها به شیوههای منحصربهفردی مهم هستند. آنها مزایایی را به کودکان میدهند که در دسترس والدین نیستند.
دیجیاتو در این باره نوشت: البته برادران نیز تأثیر مثبت خود را دارند، اما این تأثیر به شیوههای متفاوتی ظاهر میشود. به گفته محققان، داشتن یک خواهر یا برادر مهربان، رفتارهای مثبتی مانند کمک به همسایه یا مراقبت از دیگر کودکان در مدرسه را تقویت میکند. در واقع، محبت بین خواهر و برادرها بیشتر از محبت والدین، باعث ایجاد نگرشهای نوعدوستانه میشود. رابطه بین محبت خواهر و برادرها و انجام کارهای خوب، دو برابر قویتر از رابطه بین والدین و انجام کارهای خوب بود.
پادیلا-واکر به والدین توصیه میکند:«پیام این است که محبت بین خواهر و برادرها را تشویق کنید. وقتی آنها به نوجوانی میرسند، این محبت به یک عامل محافظتی بزرگ تبدیل خواهد شد.»
بسیاری از والدین نگران دعواهای بیپایان بین فرزندان خود هستند. این مطالعه نشان میدهد که خصومت بین خواهر و برادرها با افزایش خطر بزهکاری مرتبط است. اما پادیلا-واکر معتقد است که این دعواها فرصتی برای یادگیری مهارتهای حل اختلاف و کنترل احساسات فراهم میکنند که در آینده زندگی مفید خواهند بود.
این مطالعه در مجله «روانشناسی خانواده» منتشر شده است.