به گزارش «اطلاعات آنلاین» به نقل از دیلی میل، نتایج مطالعات جدید درباره هرم بزرگ جیزه مصر نشان می‌دهد که این سازه نه تنها محل استراحت فرعون، بلکه یک نیروگاه غول پیکر نیز بوده است.

دانشمندان دریافتند که این ساختار ۴۶۰۰ ساله امواج الکترومغناطیسی منتشر شده در سراسر کیهان را دریافت کرده و آن را متمرکز و درون اتاق‌های خاصی ذخیره می‌کرده است.

دانشمندان به این نتیجه رسیدند که این هرم ممکن است به عنوان تشدید کننده امواج الکترومغناطیس غول پیکری باشد که برای به دام انداختن امواج الکترومغناطیسی طراحی شده بود.

هرم بزرگ جیزه -که با نام هرم خوفو یا خئوپس هم شناخته می‌شود- قدیمی‌ترین و بزرگ‌ترین هرم از مجموعه سه‌گانه اهرام مصر است. این هرم در شهر جیزه مصر واقع شده ‌است و قدمت آن به حدود ۲۵۶۰ سال پیش از میلاد برمی‌گردد.

باستان‌شناسان بر این باورند که در واقع این هرم به عنوان مقبره‌ای برای فرعون خوفو مصر و به دستور او و طی مدت ۱۰ تا ۲۰ سال ساخته شده‌است. این بنا جزو عجایب هفتگانه جهان است.

«کریستوفر دان»، مهندس بازنشسته هوافضا که سال‌ها به تجزیه و تحلیل این هرم‌ها پرداخته است، می‌گوید که تحقیقاتی مانند این نشان می‌دهد که هدف بزرگ‌تری در پس ساخت این سازه وجود داشته است.

دان گفت: «فکر نمی‌کنم هیچ بخشی از آن هرم وجود داشته باشد که کارکرد عملی نداشته باشد». دان ۳۰ سال را صرف تجزیه و تحلیل کامپیوتری اهرام کرد و به این نظریه رسید که سازندگان مصر باستان به ابزارهای بسیار پیشرفته، تکنیک‌های ساخت و ساز مدرن و حتی ماشین‌های بزرگ دسترسی داشتند.

یک سری مطالعات در سال ۲۰۱۸ توسط محققان دانشگاه ITMO روسیه انجام شد و نشان داد اتاق‌های سه‌گانه این هرم می‌تواند انرژی الکترومغناطیسی دریافتی از این امواج را جمع آوری و متمرکز کند. محققان این دانشگاه این فرآیند را «رزونانس‌های چندقطبی» نامیدند. این مطالعه نشان داد که اتاق پادشاه، واقع در نزدیکی مرکز هرم بزرگ، انرژی الکترومغناطیسی را به طور موثرتری نسبت به اتاق‌های دیگر متمرکز می‌شود.

در سناریوی واقعی تر که در آن هرم بر روی بستر سنگ آهک قرار می‌گیرد، انرژی الکترومغناطیسی در زیر ساختار متمرکز شده است، که نشان می‌دهد پایه هرم می تواند نقش مهمی در توزیع انرژی داشته باشد. دان ادعا می‌کند که اتاق ملکه یک اتاق واکنش است، جایی که هیدروژن تولید می‌شود.

تیم ITMO با استفاده از آنچه از هرم بزرگ آموختند، گفت که هدف بعدی آنها طراحی نانوذراتی است که بتوانند همان اثرات را در محدوده فرکانس رادیویی بازآفرینی کنند. این ذرات ریز، در تئوری، می توانند به توسعه حسگرهای جدید و سلول های خورشیدی بسیار موثر کمک کنند.